วันจันทร์ที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (นางแต้มขี้กลัว ติ่มซำขี้โม้ )
22
มีข้อพิพาทว่า โจทก์หรือจำเลยกันแน่ที่ขอไกล่เกลี่ย กองเชียร์ฝ่ายโจทก์ ออกมาฉอดๆว่า จำเลยนั่นแหละกลัวจะติดคุก จึงขอไกล่เกลี่ยกับโจทก์ แต่จากเอกสารกลับระบุว่า โจทก์ขอไกล่เกลี่ย เพราะกลัวติดคุก จนตัวสั่นหงันงก จึงขอไกล่เกลี่ยกับจำเลย 555 เริ่มต้นก็เกี่ยงกันเสียแล้วว่า ใครเป็นคนขอใกล่เกลี่ย แล้วจะไกล่เกลี่ยกันได้รึนี่?
“พอดีมีเอกสาร ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นคดีหมาแมวที่ไหน จึงนำมาให้อ่านเล่น ในเอกสารมีข้อความว่า “คู่ความทั้งสองฝ่ายแถลงร่วมกันว่า คดีนี้โจทก์มีความประสงค์ที่จะหาแนวทางเจรจาเพื่อดำเนินการไกล่เกลี่ยยุติข้อพิพาทกับจำเลยที่ 2,ที่ 3.ที่ 4,ที่ 5 ที่ 6 และทนายจำเลยทั้งหกแถลงต่อศาลว่า ฝ่ายจำเลยมีความประสงค์จะดำเนินการเจรจาไกล่เกลี่ยหาข้อยุติกับฝ่ายโจทก์เช่นกัน จึงไม่คัดค้านการเลื่อนคดี” เป็นอันรู้ว่า นางติ่มซำ หรือ คม หักศอก หน้าแหก?
เรื่องนี้ ผู้สันทัดกรณี อธิบายความในเอกสารว่า “อ่านตามตัวหนังสือแล้วหมายความว่าโจทก์รู้ตัวแล้วว่าต้องแพ้คดี จึงมีความประสงค์(ต้องการขอเจรจาก่อน) ที่จะหาแนวทางเจรจาเพื่อดำเนินการไกล่เกลี่ยยุติข้อพิพาทกับจำเลยทั้งหก แสดงว่าโจทก์ กลัวจะติดคุกมาก ถ้าเขียนว่าจำเลยมีความประสงค์ ที่จะหาทางเจรจาไกล่เกลี่ย นั้นแสดงว่าจำเลยกลัวจะติดคุก สรุปได้เลยว่างานนี้โจทก์จะติดคุก แน่นอน 100%”
ศศิธร ใหญ่เลิศ แสงการ “นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลกสมัยนี้เล็กนิดเดียว ข้อมูลนั้นหาง่ายนิดเดียว นิทานคือนิทาน คนฉลาดจะไม่คุยโอ้อวด”
ผศ.ดร. ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล “อ้าว มีบางคนบอกว่า คนขอไกล่เกลี่ยเป็นผู้ถูกฟ้อง เลยงงว่า ใครอยากไกล่เกลี่ยกันแน่ แต่นั่นแหละการฟ้องเอาผิดผู้อื่นไปเรื่อยเปื่อย สักวันก็จะเจอคดีที่เข้าตัวจนได้ ศาลยกฟ้องก็แสดงว่าข้อกล่าวหาเป็นเท็จน่ะสิ เออ เมื่อไหร่จะจบคดีความสักที ทำบุญไปก็แก้กรรมไม่ได้หรอกจะบอกให้นะ” …… “เหนื่อยใจกับคนพวกนี้ โลภไม่พอ ใจดำ จิตไม่ว่าง ไม่ปล่อยวางโลกของเขา มีแต่ตัวกู ของกู สมบัติกู อำนาจกู อะไรอีกล่ะ อ้อ พวกของกู แต่ผัวกู ลูกกูไม่มีนะ มีแต่กิ๊กกู รึไง ไม่รู้เหมือนกัน กูเยอะไป เลยกูเอง งง”
…