วันอังคารที่ 29 มีนาคม 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (อย่าเติมถ่าน)
29
มีนา จัน บอกคม หักศอกว่า “ฉันได้เตือนกรรมการสอบสวนวินัยร้ายแรงหญิงผู้กล้า ที่มาจาก ม. หนึ่งศูนย์หนึ่งทั้ง 2 ท่าน จาก สารคามบุรี 1 ท่าน และจากสารขัณฑ์อีก 2 ท่าน รวมทั้งเจ้าส่งเดชด้วย ว่าเลิกกลั่นแกล้งหญิงผู้กล้าได้แล้ว เพราะเรื่องนี้ยาวแน่ ไม่ว่าผลการสอบวินัยจะออกมาอย่างไร หญิงผู้กล้าก็จะ ไม่ฟ้องศาลอาญาคดีทุจริต ก็ต้องถวายฏีกา อย่างแน่นอน เลิกเถอะ เจ็บตัวเปล่าๆ หากใช้ปัญญาสักนิดก็น่าจะรู้ว่า ตอนนี้นางแต้มหมดเวลาแล้ว เป็นช่วงขาลง เหมือนบั้งไฟยักษ์กำลังจะตก หลบให้ดี เดี๋ยวจะตายไม่รู้เรื่อง
นอกจากนั้น ฉันยังเตือนนางแต้ม ตัวละครของแก อธิการบดี ม.สารขัณฑ์ด้วย โดยชี้ให้เห็นว่า “ชีวิตนี้สั้นนัก ตอนนี้ก็ 70 แล้ว อยู่อีกไม่นานก็กลับบ้านเก่า โล่สักอันก็เอาไปไม่ได้ แม้ขณะที่เตือนอยู่นี่ เวลาอันแสนร้ายก็วิ่งนำหน้าเราไปไกลแล้ว ฉะนั้น สิ่งที่ต้องทำเพื่อสร้างบุญและเรียกคะแนนนิยมคืนมาก็คือ หยุดเรื่องการสอบสวนวินัยร้ายแรงหญิงผู้กล้าซะ และจัดการเรื่องเงินเดือน 1.5/1.7 ให้พนักงานได้รับตามสิทธิ์ และลาออกไป เป็นการหยุดสร้างกรรมใหม่ ส่วนกรรมเก่าที่ทำไว้ก็ค่อยๆรับไป กรรมที่ทำไว้เลิกไม่ได้”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” คม หักศอก “หัวเราะ แกไม่ควรเตือนนางแต้มและพวกสุนัขรับใช้ให้ ละเลิก เลย เพราะเท่ากับเป็นการยั่วยุให้พวกนั้นแผงฤทธิ์หนักขึ้นไปอีก เหมือนเติมถ่านหมูกระทะ พวกนี้ไร้จิตวิญญาณ เหมือนลูกบาส เราตบลงพื้นมันก็กระเด้งกลับขึ้นมา ฉะนั้น ปล่อยพวกเขาไปตามกรรมเถอะ เพราะมนุษย์คือผู้ประมาท”
“ก็คงจะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ต่อไปก็จะเป็น ด่า กับสาปแช่งเท่านั้น ไอ้พวกเปรต”
เรื่องนี้ ผศ.ดร. La Ph บอกว่า “อยากจะขอร้องคนที่สามารถบอกนางแต้มได้ ว่า “ให้เลิกอาฆาตพยาบาทเสียเถิด แล้วเอาธรรมครองใจ ก็จะสามารถครองตน ครองคน ครองงานได้” สิ่งที่ได้ทำกับผู้คนหลากหลายกรณีที่ผ่านมาหลายปีนั้นมันมากเกินพอแล้ว เชื่อว่าทุกคนจะให้อภัย
เพราะทุกคนเชื่อในหลักธรรมของศาสนาและอยากเห็นมหาวิทยาลัยมีบรรยากาศที่น่าอยู่เสียที บุคลากรทุกคนก็จะมีความเชื่อมั่นในความถูกต้อง มุ่งทำงานเพื่องานไม่ใช่ทำงานแบบหวาดระแวงและเป็นทุกข์”
…