วันพฤหัสบดีที่  17   มีนาคม  2565

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (จุดประกาย)

17

The quality of mercy is not strained. It droppeth as the gentle rain from heaven / Upon the place beneath.”  อันความกรุณาปรานี จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเอง เหมือนฝน อันชื่นใจ จากฟากฟ้า สุราลัยสู่แดนดิน .. ” จากสำนวน (phrase) ของ Shakespeare  ในหนังสือเรียนที่เคยเรียน เวนิชวานิช The Merchant of Venice. แปลโดย พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ร. 6  ที่นำเสนอในวันนี้นอกจากจะช่วยสนับสนุนความเห็นของท่านอาจารย์ ทั้ง 2 ท่านที่แสดงออกถึงความห่วงใย นางแต้ม ตัวละครของผมหรืออธิการบดีมหาวิทยาลาลัยรขัณฑ์แล้ว ผมก็หวังว่าน่าจะจุดประกายจิตสำนึกของนางได้บ้าง ครับ ผม

ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล บอกว่า “อันที่จริง ถ้าเราได้เห็น บุคคลหรือ กลุ่มบุคคลที่ตกอยู่ในวังวน แห่งกิเลส น่าจะเห็นใจเขานะ ที่ชีวิตเขาต้องตกต่ำและทำร้ายผู้อื่น มันเป็นบาป บาปทางพุทธศาสนา แก้ไม่ได้ ล้างไม่ออก ต้องชดใช้เท่านั้นแหละ จะหนักเบาก็ขึ้นกับกรรมไม่ดี ที่ทำว่ารุนแรงแค่ไหน ถ้าทรมานเขาทั้งร่างกายและจิตใจก็หนักหน่อย  แต่ถ้าทำร้ายเขาด้านจิตใจ ก็หนักเหมือนกัน เพราะเขาจะสาปแช่งในใจตลอดเวลา พลังจิตคนนะ ถ้ารวมกันมากๆเข้ามันก็ทำลายล้างได้นะ ดังนั้น อะไรที่เขาควรได้  และเป็นสิทธิอันขอบธรรมก็ให้เขาไปเถอะ จะไถ่บาปได้ในระดับจิตประมาณหนึ่ง ไม่เชื่อลองทำดูสิ เช่น ตัวอย่างให้เงิน 1.5,1.7 เขาไป นั่นแหละจะได้กุศลกลับมา ถือว่าเลิกแล้วต่อกันดีกว่า แบ่งปันกันไป เงินก็ของแผ่นดิน ไม่ได้ควักกระเป๋าตัวเองซักกะหน่อย ทำเถอะกุศลแรงจริงๆนะจะบอกให้เป็น soft power ที่ผู้บริหารควรนำมาใช้ เพราะได้ทุกคน ดีกว่าความดีความชอบ ที่ขึ้นเงินเดือนต่างกันซะอีก

และ ผศ.ดร.La Ph เสริมว่า “เห็นด้วยค่ะ…. กรณีการจ่ายเงินเดือน 1.5 และ 1.7 ก็เช่นกันอยากให้เห็นใจอาจารย์และพนักงานเขา เพราะเป็นสิทธิที่เขาพึงได้ เป็นขวัญกำลังใจในการทำงาน และเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงสวัสดิการของหน่วยงานซึ่งเป็นตัวชี้วัดหนึ่งขององค์กรที่มีคุณภาพ แต่ตอนนี้นอกจากไม่ยอมให้ (โดยหาทางเอาชนะจนถึงที่สุด) ยังคอยจับผิด กลั่นแกล้ง และเอาคืนทุกคนที่ฟ้องร้องอีกด้วย จึงรู้สึกหดหู่ใจกับพฤติกรรมแบบนี้จริงๆ”

…