วันเสาร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2564

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อย่าดัดจริต)

21

ตอนนี้ประชาคม ชาวมหาวิทยาลัยกำแพงมณี มีความมุ่งมั่นสูงมาก “มาตามสัญญา ต้อนรับสภามหาวิทยาลัยรายเดือน พร้อมป้ายขาว/ดำ “มาอย่างผิด อย่าดัดจริตคิดเป็นใหญ่ วันทั้ง 7 ว่ามีค่า แต่หามีราคาเท่า วันทอง ไม่ อ้างว่าไม่มีตัง แต่ดันทุรังจ้างผู้บริหารราคาแพง” จน ผศ.ดร.⁠ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล ถึงกับชมว่า “แน่จริง ๆ บุคลากรกำแพงมณี มาประจันหน้ากรรมการสภาทุกครั้ง เหมือนจะบอกว่า แน่จริงก็ลองดูสิ เหอ เหอ เหอ”
ส่วนผู้สันทัดกรณี แสดงความเห็นมาว่า “ยุ่งตายห่า!” (เป็นคำอุทานของอดีตประธานรัฐสภา ประสิทธิ์ กาญจนะวัฒน์)ตรงกับเหตุการณ์ที่สภามหาวิทยาลัยกำแพงมณี กรณีสรรหาอธิการบดี ซึ่งปรากฏว่าคุณปอสิตได้รับการสรรหามาจนบัดนี้เป็นเวลา 2 เดือนเศษแล้วก็ยังไม่มีการรับรองรายงานการประชุมเลย แสดงว่ามีปัญหาในการสรรหาแน่นอน ในกรณีมีวาระสำคัญเช่นนี้ถ้านายกสภาหรือกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิมีความรู้หรือมีประสบการณ์ เขาจะเสนอให้มีการรับรองรายงานการประชุมในวันนั้นเลย เพื่อให้มติของที่ประชุมมีผลสมบูรณ์ ผู้ได้รับการแต่งตั้งก็จะได้มีหน้าที่และอำนาจอย่างสมบูรณ์ แต่นี่เลยมากว่า 2 เดือนแล้วแสดงว่าคุณปอเป็น รักษาการอธิการบดีที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย(เถื่อน)มา 2 เดือนเศษ ซึ่งเป็นผลให้1.การกระทำการใดๆอาจเป็นโมฆะ2.การเสนอชื่อผู้เป็นรองอธิการบดีและผู้ช่วยอธิการบดีก็ไม่ชอบด้วยกฎหมาย (เถื่อน)3.การเบิกเงินค่าบริหารและยานพาหนะก็ย่อมไม่ชอบด้วยกฎหมายแค่นี้ก็ยุ่งจนไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรแล้ว ส่วนที่คุยว่าทำถูกต้อง เป็นแค่คำปลอบใจตัวเองเท่านั้น ถ้าทำถูกต้องจริง ใช้เวลา 10 นาทีก็สามารถรับรองรายงานการประชุมได้แล้ว เวลาขึ้นศาลจะหนักกว่ารับรองรายงานการประชุมหลายสิบเท่าสรุปเขียนรายงานให้ดีเพราะจะเป็นหลักฐานมัดตัวเองเข้าคุกกันทั้งทีมนี่ได้ข่าวว่า มีกรรมการบางคนกลัวความผิดและมีความเครียดได้ยื่นใบลาออกจากราชการ หวังจะรอดพ้นจากการถูกลงโทษทางวินัย ซึ่งความจริงก็ไม่สามารถหนีการถูกลงโทษได้ ส่วนจะเป็นใครให้ตรวจสอบกันเอง…