จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (มวยคู่เก่า)
14
“มันผิดกฏหมายตรงไหน? เห็นลุงตู่ก็ทำ ” คม หักศอก แย้ง
“มันเป็นการละเมิดการปกครองในระบอบประชาธิปไตยของประเทศเรา แกอย่าไปเอาอย่าง”
“อย่างงั้นเอาเป็นว่า หลังจากนางแต้มชี้แจงเหตุผลในการแจ้งความจับนักศึกษาแล้ว ประธานในที่ประชุมก็เชิญนางออกจากห้องไป เปิดโอกาสให้กรรมการสภาฯอภิปรายเรื่องนี้กันอย่างกว้างขวาง สุดท้ายสรุปได้ว่า ตั้งแต่ วันที่ 16 กย. 60 เป็นต้นมา พวกเราปล่อยให้นางแต้มแอบอ้างเป็นรักษาการอธิการบดีมาตลอด ซึ่งไม่ถูกต้อง ฉะนั้นเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก ปล่อยให้เลยตามเลยไป ขืนพูดไปพวกเราจะตกที่นั่งลำบาก เราจะกลบเกลื่อนเรื่องนี้ แบบแมวใช้ทรายกบขี้ของมัน โดยการแต่งตั้งรักษาการอธิการบดีคนใหม่ เพื่อดำเนินการสรรหาอธิการบดี โปรดเกล้า เพื่อมหาวิทยาลัยจะได้เดินหน้าต่อไป พวกเราก็จะรอดตัว”
“แล้วนางแต้มจะยอมรึ?” ประชี๋ แห่งสารคามบุรีถาม
“เมื่อเราแต่งตั้งคนใหม่ก็ถือว่าจบ ยอมหรือไม่ยอมก็ช่วยไม่ได้”
“แล้วจะแต่งตั้งใครมาเป็นล่ะ เอาคุณคม หักศอก ดีไหม? เห็นเขาอาสาอยู่”
“อย่าเด็ดขาด ไอ้นี่มันเป็นสัปเหร่อ ขืนเอาเข้ามามันขุดเราเละ”
เงียบไปครู่หนึ่ง สุชี๋ ก็นึกถึงเพื่อนซี้ขึ้นได้ จึงเสนอว่า “เอาท่าน Kovid แล้วกัน อยากน้อยมันก็เป็นคนพาพวกเรามาอาศัยกินอาศัยอยู่ตรงนี้ ถือเป็นคุณูปการ”
“ไอ้เวรตะไล Kovid นะรึ คราวที่แล้วมันทำเสียเรื่องไปทีหนึ่งแล้ว เสือกเลือกเอานางปีศาจร้ายเข้ามา เลยยุ่งไปหมด เดี๋ยวก็ซ้ำรอยเดิมอีกหรอก”
“ไม่หรอกน่า ให้โอกาสมันแก้ตัวสักหน่อย อย่างไงก็ยังดีกว่า คม หักศอก เพราะเราพอคุมมันได้”
“แบบนี้มันเป็นการเอามวยคู่เก่ามาชกกันใหม่นี่ อันตรายนะ เห็นเขาว่า ท่านเวรตะไลยังแค้นนางแต้มไม่หายที่ถูกหลอก”
“ช่างเถอะ สมน้ำสมเนื้อกันดีแล้ว เบนหรือหันเหความสนใจไปที่คู่นี้ เราก็จะสามารถตีกินไปได้อีกพักใหญ่”
“เอา! เอาไงเอากัน ออกคำสั่งสภาฯวันนี้เลย พรุ่งนี้ จะได้ให้เจ้า Kovid มาเริ่มงาน”
“ไม่ถามเขาก่อนรึ?” มีเสียงถาม
“ไม่ต้องหรอก มันอยากเป็นจะตายอยู่แล้ว”
เหมือนฟ้าประทาน Kovid เวรตะไล แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า รำพึงในใจ “ถึงฉันจะชั่ว แต่ก็ยังพอมีความดีอยู่บ้าง ก็อย่างที่คม หักศอกว่า “ในโลกนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการมีเพื่อนที่ดีสักคน” เพราะในที่สุด สุชี๋ เพื่อนซี้ฉันก็ทดแทนบุญคุณ แต่งตั้งให้ฉันเป็นรักษาการอธิการบดี เพิ่งโทรมาบอก ให้ไปรับคำสั่งที่ประชาสัมพันธ์ นั่นหมายถึงว่า อำนาจวาสนาบารมีที่เหือดแห้งหายไปนานแล้ว ได้กลับมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง “ฉันก็อยากจะดูเหมือนกันว่า ไอ้พวกที่ทำหน้าบึ้งตึงใส่ฉัน เจอะฉันมันจะทำหน้าอย่างไร?” เขายิ้มให้กระจกเงา ใช่มือทั้งสองลูบผมให้เรียบ จัดเสื้อกางเกงให้เรียบร้อย ขยับเนคไทให้พอดี หยิบกระดาษทิชชู่เช็ดรองเท้าคู่งาม ตรวจสอบดูทุกอย่างให้เนียนตามสไตล์ ก่อนออกจากบ้านตรงไปมหาวิทยาลัย เขาตะโกนบอกศรีภรรยา “แม่! เตรียมไปตัดชุดนะ เดี๋ยวพ่อจะตั้งให้เป็นที่ปรึกษา วันนี้พ่อจะไปโชว์ตัวสักหน่อย สายๆ จึงจะเข้าไปห้องทำงาน” เขารู้สึกกระหยิ่มใจ เดินตัวลอยไปขึ้นรถ
..
จบไม่ลง รออ่านตอนจบพรุ่งนี้ ครับผม