วันพุธที่ 4 พฤษภาคม  2565

จิปาถะ เรื่องสั้น  (อัจฉริยะ)

4

วันนี้จะว่าเรื่อง การบริภาษบำบัด หรือ การด่าเพื่อสุขภาพ ที่ผมปฏิบัติอยู่  ขอเกริ่นนำด้วยการอ้างอิงบทความ เพื่อให้ดูดีและดูเป็นเรื่องเป็นราวมากยิ่งขึ้น

“คำว่าบริภาษ ตรงกับภาษาอังกฤษว่า Invectives  หมายถึง การกล่าวติเตียน กล่าวโทษ ด่าว่า “เป็นการกล่าววาจาดูถูกหรือดูหมิ่นผู้อื่นเพื่อให้ผู้ฟังรู้สึกเจ็บปวดหรือเสื่อมเสียชื่อเสียง ถ้อยคำที่นำมาด่ามักเป็นคำที่ให้ความหมาย หยาบคาย รุนแรง และไม่น่าฟัง ดังนั้นถ้อยคำเหล่านี้จึงมักไม่เป็นที่ยอมรับของคนในสังคม และถูกจัดเป็นถ้อยคำต้องห้าม แต่อย่างไรก็ตามการใช้ถ้อยคำเหล่านี้ถือว่าเป็นการแสดงออกซึ่งเป็นธรรมชาติของการใช้ภาษาของมนุษย์ นอกจากจะเป็นการระบายอารมณ์ความโกรธของผู้ใช้แล้ว ยังเป็นการแสดงออกทางภาษาอีกรูปแบบหนึ่ง” (แอลลัน และเบอร์ริดจ์ (Allan, Burridge, 2006) อ้างจาก บทความเรื่อง ภาพสะท้อนทางวัฒนธรรมในถ้อยคำบริภาษของผู้พูดภาษาไทยถิ่นอีสาน โดย ทิพวัลย์ เหมรา และ สุวัฒนา เลี่ยมประวัติ

บริภาษบำบัด หรือ การด่าเพื่อสุขภาพ  เป็นการแสดงออกที่เป็นไปตามธรรมชาติของมนุษย์ ที่ด่าเพื่อระบายอารมณ์โกรธ และระงับความโกรธที่เกิดขึ้นด้วยการด่า เป็นการระบายความเครียด ทำให้ใจโปร่งโล่ง เป็นสุข  ถึงแม้ว่า การบริภาษหรือการด่า จะใช้คำ หยาบคาย รุนแรง ไม่น่าฟังก็ตาม  แต่ก็มิได้หมายถึงการกระทำหรือด่าเพื่อดูถูกดูหมิ่นผู้อื่นให้รู้สึกเจ็บปวดไปตามคำด่านั้น อีกทั้งไม่มีเจตนาที่จะทำให้ผู้ถูกด่าเสื่อมเสียชื่อเสียง หรือถูกดูถูกเกลียดชังแต่อย่างใด ถึงจะใช้คำด่าที่รุนแรง เช่น ห่าราก ห่าจิก ไอ้เวรตะไล เป็นต้น เพราะผู้ที่ถูกด่า เป็นเพียงสมมุติบุคคลเพื่อใช้สำหรับด่าเพื่อการบำบัดเท่านั้น มิได้มีตัวตนจริงๆแต่อย่างใดไม่

สรุปว่า การบริภาษหรือการด่า มีประโยชน์ ขอจบด้วยการอ้างอิงเพื่อให้ดูดี  คือ มีผลการค้นคว้าของนักวิทยาศาสตร์ ที่เผยแพร่เมื่อเร็วๆนี้  ระบุว่า คนที่ “พูดคำด่าคำ  บ้านรก  นอนดึก คริสทิน เจย์ นักจิตวิทยาจากวิทยาลัยแมริสต์ นิวยอร์ก, สหรัฐอเมริกา บอกว่า นี่ล่ะคุณสมบัติของคนอัจฉริยะ https://www.beartai.com/brief/sci-news/517406

ฮ่า ฮ่า ฮ่า เกือบเข้าข่าย คนอัจฉริยะ เสียแล้วซิเรา โชคดีที่มีคุณสมบัติตรงเพียงข้อเดียว คือ “บ้านรกมาก”

….