จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก (สารขัณฑ์ 27) “คม หักศอก”
35
มีนา จัน รายงานมาจากประเทศมอริเชียสว่า “ตอนนี้ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ประเทศสารขัณฑ์ ครูบาอาจารย์ซัดกันนัว ไม่ต้องมีอันสอนกันละ ด่ากันในสื่อออนไลน์เละเท๊ะไปหมด สงสารมหาวิทยาลัยเพื่อพัฒนาท้องถิ่นแห่งนี้จริงๆ เพราะไม่มีใครทำอะไรได้ ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มึนกันไปทั้งหมดเลยหรือ? ทั้งหน่วยงานระดับชาติที่รับผิดชอบทางการศึกษา สภามหาวิทยาลัย และผู้บริหารระดับสูง ไม่มีใครสนใจคำตัดสินของศาลปกครองสูงสุดกันเลย นี่เราจะไปทางไหนกันครับ” มีนา จัน บ่นมาอย่างอิดหนาระอาใจ แล้วก็เงียบหายไป
ที่แรกผมก็คิดว่า บ่นมาแค่นั้น แต่ที่ไหนได้ สักประเดี๋ยวก็บ่นมาอีกว่า “ ผมเป็นห่วงเรื่องการศึกษาที่มหาวิทยาลัยนี้มาก เพราะเป็นองค์กรที่เป็นเกียรติและศักศิ์ศรีของท้องถิ่น ไม่รู้คิดกันอย่างไร ก็คงอย่างที่มีคำกล่าวไว้ในมหากาพย์มหาภารตะ ว่า “เมื่อถึงคราวจะวิบัติ สติปัญญาของผู้คนก็มืดบอดไปเสียทั้งหมด” เวรกรรมจริงๆ”
มีนา จัน ยังบ่นมาอีกว่า “กลุ่มอาจารย์ที่ไม่สามารถทนต่อการกดขี่ข่มเหงที่ไม่เป็นธรรม และการไม่ยอมเชื่อฟังคำพิพากษาของศาลปกครองสูงสุด ของฝ่ายอธรรมได้ ก็พยายามรวมตัวกันเพื่อจะต่อสู้ ได้เชิญชวนให้ทุกคนร่วมไม้ร่วมมือกัน แต่รู้สึกจะได้ผลน้อยเต็มที เพราะทุกคนรู้สึกท้อแท้ เพราะกลัวไปสารพัด”
สุดท้าย มีนา จัน ได้นำคำสอนของพระกฤษณะเพื่อสร้างกำลังใจให้แก่อรชุนในการต่อสู่ จาก ภควัทคีตา หรือ บทเพลงของพระผู้เป็นเจ้า มาปรับแต่ง เพื่อสร้างกำลังใจให้แก่ครูบาอาจารย์ดังนี้
“พวกท่านเป็นข้าราชการ เป็นพนักงานของรัฐ และผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายรวมทั้งผู้ที่เกษียณไปแล้ว หน้าที่ของท่านที่มีต่อมหาวิทยาลัย ก็คือ การปกป้องมหาวิทยาลัย และสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้แก่มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นสิ่งที่ท่านมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น ท่านข้าราชการและพนักงานของรัฐและผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายรวมทั้งผู้ที่เกษียณไปแล้ว ควรที่จะออกมาทำหน้าที่ปกป้องมหาวิทยาลัยด้วยการร่วมมือกันขจัดเหล่าอธรรมนี้ออกไป ถึงแม้ว่าผู้ที่เราจะขจัดออกไปนั้นจะเป็นพวกเดียวกับเราหรือเคยเป็นครูบาอาจารย์ของเราก็ตาม
การขับไล่เหล่าอธรรมที่พวกเราคิดว่าเป็นบาปเป็นกรรมและเกรงกลัวนั้น แท้จริงแล้ว ท่านมิได้ทำร้ายผู้ใด เพราะพวกท่านกระทำหรือประกอบกรรมต่างๆ ด้วยรู้สึกในหน้าที่ และทำตามที่ควรทำ ด้วยการเชื่อมั่นในความถูกต้อง และด้วยจิตศรัทธาในการสร้างคุณงามความดี เป็นหลัก”
“ผมไม่ได้ยุนะครับ มีนา จัน ว่ามาอย่างนั้น”
……….