จิปาถะ
จงเป็นปากไก่ อย่าได้เป็นตูดวัว
สำนวนจีน “ จงเป็นปากไก่ อย่าได้เป็นตูดวัว” นี้เกิดขึ้นในสมัยจั้นกั๋ว เรื่องมีอยู่ว่า ประเทศจีนในสมัยนั้นแบ่งออกเป็นก๊กเป็นเหล่ามากมาย เมืองเล็กเมืองน้อย เช่น เมืองหันและเมืองเล็กๆอื่นๆก็หาวิธีเอาตัวรอดด้วยการเข้าไปสวามิภักดิ์กับเมืองฉิน ซึ่งเป็นเมืองใหญ่
ในสมัยนั้นก็มีนักการทูตที่สามารถผู้หนึ่ง ชื่อ ซูฉิน เขาคิดว่าถ้าเมืองเล็กเมืองน้อยมีความสามัคคีกัน ก็จะมีพลังเท่ากับเมืองใหญ่หรือเหนือกว่า จึงได้พยายามรณรงค์ให้เมืองเล็กเมืองน้อยมีความสามัคคีกัน เขากล่าวว่า การเข้าไปสวามิภักดิ์กับเมืองใหญ่อาจจะทำให้ดูดี แต่ในความเป็นจริงแล้วก็เป็นเพียงขี้ข้าเขานั่งเอง ไม่มีศักดิ์มีศรีอะไร การรณรงค์นั้น ซูฉิน ใช้ สโลแกนว่า จงเป็นปากไก่ อย่าได้เป็นตูดวัว
ปรากฏว่า ซูฉิน ประสบผลสำเร็จ เมืองเล็กเมืองน้อยได้หันมาสามัคคีกัน สลัดแอกของเมืองฉิน ออกไปได้ และเมืองฉินไม่กล้ามารุกรานอีกเลย
“ปากไก่ เป็นอวัยวะที่ไก่ใช้กินอาหาร ส่วนตูดวัวเป็นอวัยวะที่วัวใช้ขับถ่าย เมื่อเปรียบเทียบกันด้วยขนาด ปากไก่นั้นเล็กมาก แต่ก็มีอิสระและมีโอกาสที่จะเลือกกินอาหารที่อร่อยๆได้ตามใจชอบ ส่วนตูดวัวนั้นถึงแม้จะใหญ่ก็จริง แต่ก็ต้องจำยอมโดยไม่มีทางเลือก ปล่อยให้ร่างกายขับถ่ายอาจมออกมา ในทัศนะของคนทั่วไป ตูดวัวเป็นอวัยวะส่วนที่สกปรกที่สุด เพราะฉะนั้นคนทั่วไปจึงต้องการเป็นปากไก่ แต่ไม่ต้องการเป็นตูดวัว” (ส.สุวรรณ.48)
แต่ก็มีคนหลายอยู่ ที่ต้องการเป็นตูดวัว ฮ่า ฮ่า ฮ่า
………
ส.สุวรรณ.(2541).สำนวนจีน.พิมพ์ครั้งที่ 3 .กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์พิราบ.