เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (แผน)

เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (แผน)

7

“อาจารย์ครับ นางแต้ม หรือ รักษาการอธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ แกไม่กลัวทั้งศาลฯและคุกตะรางเลยหรืออย่างไรครับ เห็นยังบ้าบิ่นไม่เลิก ซ่าอยู่ตลอดเวลา”“กลัวซิ เกิดเป็นคนก็ต้องกลัว เพราะความกลัวเป็นอาภรณ์ ถ้าไม่กลัวก็เหมือนไม่สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ เปือยเปล่าล่อนจ้อน (น่าเกลียดจะตาย)”“แล้วทำไมนางจึงทำเหมือนว่าไม่กลัวล่ะ”“มันเป็นแผน ซึ่งมีอยู่หลายแผน ถ้าแผนหนึ่งพลาด ก็ใช้แผน 2 และ 3 ตามลำดับ”“ไม่เห็นเข้าใจเลย ช่วยอธิบายหน่อยครับอาจารย์”
“คือย่างนี้ แผนหนึ่งเริ่มตั้งแต่นางแต้มได้ประกันตัวออกมาจากศาลฯ จากนั้นก็เริ่มดำเนินการทันที โดยบรรชาให้ เจ้า Kovid หรือไอ้เวรตะไล ไปไกล่เกลี่ย หญิงผู้กล้า ให้ถอนคดีออกบ้าง เยอะเหลือเกิน เพราะยังมีของท่านปัญเจริญ และรายอื่นๆอีกเพียบ ไม่ไหว ตอนนี้จึงพยายามหาทางเยียวยาเหยื่อ เพื่อหวังให้ศาลเห็นคุณงามความดี จะได้ตัดสินให้ รอลงอาญา จะได้ไม่ต้องติดคุก”“มันจะได้รึ การรอลงอาญานั้น ต้องมีหลักฐานว่าไม่มีเจตนา เช่น เมื่อได้สั่งการอะไรไปแล้ว ต่อมาพบว่าไม่ถูกต้อง จึงรีบแก้ไข เพราะไม่มีเจตนา แต่กรณีของนางแต้มนี่ แสดงเจตนาร้ายชัดเจน ฉะนั้น ตายอย่างเขียดแน่นอน”
“แต่ผมว่านางแต้มไม่สำนึกอะไรเลย ยังคงดื้อด้านอยู่ นี่มันอะไรกันครับ” “ก็เป็นแผนอีกเหมือนกัน คือ นางจะทำอะไรแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว แสดงพฤติกรรมของคนเป็นโรคจิต ทั้งนี้เพื่อไว้อ้างศาลฯ จะได้ไม่ต้องไปอยู่ทัณฑสถานหญิง ได้ไปอยู่โรงพยาบาลประสาทแทน ซึ่งน่าจะสบายกว่า”
“อ๋อ ! อย่างนี้นี่เอง” แล้วที่ไปฟ้องลูกน้อง เรื่องหมิ่นประมาทล่ะ”
“อ๋อ! นี่ก็เป็นแผนอีกเหมือนกัน เพราะนางเป็นคนที่แพ้ไม่เป็น ต้องชนะอย่างเดียว แต่คราวนี้ทำท่าจะแพ้ เลยพาล แบบนักเลงลูกทุ่งสมัยเก่า “ถ้ากูไม่ได้ มึงก็ต้องไม่ได้ด้วย ฉะนั้น ถ้ากูติดคุก พวกมึงก็ต้องติดคุกด้วย อย่างนี้ก็ต้องไปสู้กันต่อในคุกอีกนะซิ คงงั้นมั้ง…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *