วันเสาร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (Amazing)

21

1.ช่วงนี้ นางแต้มว่าง ไม่มีอะไรทำ รอศาลเปิด เพื่อรับคำพิพากษา ซึ่งมีโอกาสติดคุกสูงมาก จึงมีอาการหงุดหงิด คลุ้มคลั่ง โรคจิตกำเริบ แผ่รังสีปีศาจร้าย Amazing ด้วยคาถาเดิมๆ “ประชุมนักศึกษาบอกว่าเดือนสิงหาคมจะมีข่าวดีได้โปรดเกล้าฯแล้ว” 555 ขำกลิ้ง แต่ดูเหมือนว่านางจะผิดหวัง เอามากๆ เพราะไม่มีใครสนใจนางแล้ว เพราะนางเหมือนเศษกระดาษเช็ดก้นสกปรกที่ปลิวไปปลิวมาตามแรงลมในมหาวิทยาลัย ไม่มีใครใส่ใจที่จะสละเวลาหยิบเอาไปทิ้งถังขยะ เพราะกลัวเหม็นติดมือ จึงเป็นหนทางเดียวของประชาคมที่นั่น จะต้องปรับวิถีให้อยู่กับเศษกระดาษเช็ดก้น เหม็น สกปรกนั้นให้ได้ ด้วยการรอคอยอย่างอดทน กับบทเพลง When you believe “แสดงว่านางจะเป็นรักษาการอธิการบดีอยู่เช่นนี้ต่อไปอีกรึ” มีนา จันถามคม หักศอก ตอบว่า “ก็คงจะอย่างนั้น เพราะนางไม่ลาออก ไม่ตาย สภาก็ไม่ปลดนางออก จึงรอแต่คำพิพากษาให้จำคุกอย่างเดียว” “ไม่แน่นะ คาถา “รอโปรดเกล้า” ที่นางใช้อาจศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ได้เป็นอธิการบดีอีก 4 ปีก็ได้” “อย่าไปซีเรียส โปรดเกล้าได้ ถ็ถอดถอนได้” แต่ตอนถอดถอนนี่ Amazing กว่าเยอะ เพราะเรียกคืนเครื่องราชฯแถมติดคุกด้วย….

2. “ไหนแกลองเปรียบเทียบศักยภาพของนางแต้ม รักษาการมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์กับคุณปอสิต รักษาการอธิการมหาวิทยาลัยกำแพงมณีให้ฟังสักหน่อยซิ”“อ๋อ! ได้ “มันเป็นเรื่องของการเริ่มต้น และการสิ้นสุด” กล่าวคือ ทั้งสองคนเปรียบเหมือนกำลังเดินทางไปสู่ทัณฑสถานหญิง ซึ่งมีสะพานข้าม คุณปอสิตกำลังถูกอุ้มให้ขึ้นสะพานอย่างทุลักทุเล ซึ่งต่อไปเธอจะต้องผจญภัยร้ายแรงต่างๆนาๆตามลำพัง แบบในตำนานเทพเจ้ากรีกโบราณ “เจสันและขนแกะทองคำ” ส่วนนางแต้มกำลังจะถูกลากคอลงจากสะพาน อย่างทุลักทุเลด้วยอาการปางตาย เข้าประตูคุกไป”ความจริงแล้ว คุณปอสิต นั้น ตอนนี้เธอเป็นรักษาการแต่เพียงชื่อเท่านั้น ยังทำอะไรไม่ได้ เพราะสภายังไม่ยอมรับรายงานการประชุม เหมือนสภายังไม่อนุมัติให้เด็กจบ เด็กก็ยังไม่จบ ฉะนั้นคุณปอสิตจึงอยู่ในลักษณะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าสภาเกิดไม่ยอมรับ เธอก็จะหล่นตุบลงจากสะพานทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มต้นเดินข้าม ส่วนพวกที่อุ้มเธอ ไม่ต้องไปมองหาหรอกครับ ทุกคนหนีหายไปหมดแล้ว เพราะมนุษย์เป็นปกติเช่นนั้น”แต่นั่นแหละ เจ็บตอนนี้น่าจะดีกว่า ขอให้เธอคิดได้ เพี้ยง!…