เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (อย่าท้อ)

26
สืบเนื่องจากคำสั่งมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ที่ 04/2563 ลงวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2563 เรื่องแก้ไขคำสั่งที่ 04/2562 ลงวันที่ 29 เมษายน 2562 เป็นคำสั่งที่ 03/2560 วันที่ 18 มีนาคม 2560 ซึ่งมีผลให้นางแต้มหรือรักษาการอธิการบดี (เถื่อน) ให้ทำหน้าที่รักษาการอธิการบดี ตั้งแต่วันที่ 18 มีนาคม 2560 จนถึงปัจจุบัน
ผมคิดว่าคำสั่งนี้น่าจะเป็นเอกสารเท็จหรือไม่ก็เป็นเอกสารปลอม แต่ถ้าเป็นเอกสารถูกต้องตามกฏหมายและมีผลบังคับใช้ได้จริง ผมคิดว่าคงถึงเวลาแล้วที่ผมจะพิจารณาตัวเอง หลีกหนีไปจากสังคมนี้เสียที เพราะผมคงทนต่อไปไม่ได้ การรับรู้ของผมตั้งแต่รู้ความจนบัดนี้ ผิดหมด ไม่ถูกต้องตรงกับความเป็นจริง ผมเข้าใจผิดมาตลอด ถ้าเป็นหนังจีนก็เรียกว่า “เจ้าสมควรตาย”

ท่านลองคิดดูซิครับว่า ด้วยคำสั่งเพียงคำสั่งเดียว ร่วมกันออกโดยโมฆะบุรุษและโมฆะสตรี ที่ทำร้ายผู้คนในองค์กรเป็นจำนวนมากให้ได้รับความเดือดร้อนแทบเลือดตากระเด็น เป็นเวลานานถึง 3 ปี กลายเป็นคนที่ทำถูกต้องดีงามไปได้ ส่วนผู้ใต้บังคับบัญชา ที่เรียกร้องความเป็นธรรมด้วยการกระทำเพียงเขียนป้ายแสดงเจตนารมณ์ของตนเองว่า ไม่ต้องการผู้บริหารที่ไม่มี ธรรมาภิบาลเท่านั้นแหละ ก็ถูกแจ้งความดำเนินคดีทั้งที่โรงพักและในศาล นอกจากนั้นยังมีกรณีอื่นๆอีกเป็นอันมาก เขียนไปก็จะซ้ำที่พูดไว้บ่อยมากจนเบื่อแล้ว “นี่มันอะไรกันนี่”

และทุกครั้งที่ผมรู้สึกท้อ ผมก็จะหยิบหนังสือ “ภควัทคีตา” ปรัชญานักรบ ฉบับ สยามพากย โดย อินทรายุธ (นายผี) ขึ้นมาอ่าน
ใน โคลกที่ 2,3 เมื่อ อรชุน รู้สึกท้อในการที่จะทำสงครามต่อไป พระกฤษณะ ท้วงว่า “ …ไฉนจึงกลายเป็นคนอ่อนแอไป ดังนี้ อรชุน! …จงปัดความอ่อนแออันเลวทรามของหัวใจเสีย แล้วยืนขึ้นเถิด ”
ผมวางหนังสือลงข้างตัว รำพึงดังๆ “ผมจะไม่ท้อ ผมจะไม่ถอย ผมจะไม่ถอดใจ มีแต่จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และจะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหลกับพวกพ้องต่อไป จนกว่าจะได้รับชัยชนะ”
…