เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (ไม่รู้ฐานะ)

7

ไม่ว่าใครๆก็จะสรุปว่า “ชีวิตของมนุษย์นี้มีปัญหา” ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็เป็นปัญหาทั้งนั้น ถ้าทุกข์ก็มีปัญหามากหน่อย ถ้าสุขก็มีปัญหาน้อยหน่อยจนดูเหมือนว่าไม่มีปัญหา แต่มีดังนั้นอย่าหนีปัญหา ต้องเผชิญกับปัญหา ด้วยการทำความเข้าใจกับปัญหาให้ถูกต้อง ว่าต้นตอของปัญหาว่าเกิดจากอะไร ถ้าดูให้ดีก็จะพบว่า ต้นต่อของปัญหาใหญ่มีอยู่อย่างเดียว คือ “ความอยากที่ไม่มีสิ้นสุดของมนุษย์นั่นเอง”นางแต้ม ตัวละครของผม หรือรักษาการอธิการบดี(เถื่อน) มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์นางเป็นคนที่มีปัญหามาก ซึ่งเกิดจากความอยากที่ไม่มีสิ้นสุดของนางนั่นเองเริ่มตั้งแต่อยากเป็นอธิการบดี ที่แรกก็อยากเป็นแค่สมัยเดียว แต่เมื่อครบวาระแล้ว ก็อยากจะเป็นต่ออีก จึงทำทุกวิถีทางเพื่อสนองความอยากนั้น ปัญหาจึงเพิ่มความสลับซับซ้อนมากยิ่งขึ้น จนเรื่องถึงโรงถึงศาลและเมื่อศาลพิพากษาว่า ขาดคุณสมบัติ ซึ่งหมายความว่า “พอได้แล้ว เลิกอยากได้แล้ว” แต่นางก็ยังอยากอยู่ อยากไม่มีสิ้นสุด เขาไม่ให้เป็นอธิการบดี ก็จะเป็นรักษาการอธิการบดี(เถื่อน) เรียกว่านางอยากไม่หยุดที่เป็นเช่นนี้ เพราะนางขาด “ฐานาฐานญาณ” หนึ่งใน 10 ของทศพลญาณ คือ “ปรีชากำหนดรู้ฐานะ คือสิ่งที่เป็นไปได้ เช่นทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นต้น และอฐานะ คือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เช่น ทำดีได้ชั่ว ทำชั่วได้ดี เป็นต้น” (ปยุตฺโต)หรือเรียกง่ายๆว่า “นางไม่รู้เต่ารู้ตะกวดนั่นเอง” น่าเวทนา ทุกข์ยากและสิ้นหวังจริงๆ…