เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์

เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์

2

เธออยากเป็นคนบ้าไหมล่ะ คม ถ้าอยากละก็ สิ่งแรกที่เธอต้องมีก็ คือ “เลือดบ้า” ก็ลองไปเช็คญาติพี่น้องดูว่ามีหรือเปล่า ถ้าไม่มีเลยก็ยากหน่อย แต่ถึงจะมี ก็ต้องฝึกนะ อาจเริ่มจากทดลองบ้าแบบง่ายๆดูก่อน เช่น ไม่อาบน้ำสัก 1 อาทิตย์ หรือไม่ตัดผมหรือสระผมเลยสักเดือนสองเดือน แรกๆเธออาจจะรำคาญและกังวลกับกลิ่นของตัวเอง และแมงหวี่แมงวันที่จะไล่ตามเธอไปทุกแห่งหนเหมือนเงา แต่ไม่นาน เธอก็จะคุ้น และมันก็จะเป็นส่วนหนึ่งของเธอ จากนั้นเธอจะเริ่มรู้สึกว่ามีอำนาจ คนที่อยู่รอบตัวจะเริ่มกลัวเธอ ไม่กล้าเข้าใกล้ เห็นเธอก็จะเดินหนี จากนั้นก็ลองเดินไปเดินมาในหมู่บ้านที่เธออยู่ทั้งคืนดูซิ แค่ 3 คืนเท่านั้น เพื่อนบ้านก็จะคอยแอบจ้องมองเธอที่หน้าต่าง และยิ่งเธอไม่สวมใส่อะไรเลย คนก็จะสนใจเธอมากยิ่งขึ้น เธออาจจะถูกตำรวจจับไป เพราะคนที่ชอบจุ้นเรื่องของชาวบ้าน ก็จะโทรไปบอกตำรวจ และเธอจะถูกนำตัวไปโรงพัก ซึ่งเธอคงไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรอยู่แล้ว เพราะเธอเป็นคนบ้า แต่ถ้าเธอเดือดร้อน ก็จบ แสดงว่าเธอไม่บ้าจริงคม เธอรู้ไหม ตอนนี้ฉันจำได้แล้วว่า ฉันเริ่มบ้าตั้งแต่เมื่อไร ก็วันที่ฉันตัดสินใจสมัครเป็นอธิการบดีไงล่ะ 5-6 ปีมาแล้ว ปีนั้นฉันกำลังจะเกษียณพอดี และความบ้าของฉันก็คือ “ฉันแพ้ไม่เป็น และต้องได้เป็นอธิการบดีเท่านั้น” ฉันจึงทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง ใช้เงินทองที่มี หาแนวร่วมโดยวิธีจ่ายไม่อั้น รับปากทุกอย่างไม่ว่าอะไร ใครมีงานมีการที่ไหน ฉันช่วยหมด งานไหนที่ฉันจะได้ประโยชน์มาก ฉันยินดีจ่ายเป็นแสน และเพราะฉันบ้านี่แหละ ฉันจึงประสบผลสำเร็จมาจนถึงทุกวันนี้ นี่เธอรู้ไหม ว่าเมื่อฉันได้เป็นอธิการบดีฯปั๊บ เจ้าKovid หรือไอ้เวรตะไล ที่ว่าแน่ หงอฉันไปเลยละ อยากพบฉันก็ต้องให้รอ จนกว่าฉันจะเรียก 555 ช่างเป็นความสุขใจจริงๆ พับผ่าซิ !….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *