เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน วิบากกรรม

a fores

จิปาถะ

เรื่องสั้น  หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน  วิบากกรรม

153

คืนนั้น นางแต้มนอนหลับๆตื่นๆ  นอนคิดไปต่างๆนาๆจนรุ่งเช้า  ความหิวที่เคยเป็นปัญหาแต่แรกเริ่มค่อยคลี่คลายลง “มีน้อยก็กินน้อย ไม่มีก็ไม่ต้องกิน” แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นใหม่ก็คือ ตั้งแต่วันที่ถูกจับมานางยังไม่ได้ถ่ายเลย ถึงแม้เสื้อผ้าจะหลวมโครก แต่ท้องกลับเปล่งอัดแน่นจนรู้สึกอึดอัดและทำท่าจะเริ่มปวดมวล นางพยายามทดลองเบ่งเพื่อจะผลักดันสิ่งที่ไม่ปรารถนานั้นออกไปให้พ้นๆเสียที แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เป็นผลสำเร็จ นางคิดถึงน้ำหมักลูกยอ และเม็ดแมงลัก ที่มีสรรพคุณเป็นยาระบาย แต่ก็ป่วยการคิด

นางคิดต่อไปว่า “สาเหตุที่ฉันนอนไม่หลับอาจจะเกิดจากไม่ถ่ายหรือเปลี่ยนที่นอน  ซึ่งก็คงเป็นเรื่องปกติ แต่อาจจะเกิดจากกลิ่นสกปรกที่ฉันสูดดมอยู่จนเคยชิน เมื่อเปลี่ยนมาอยู่ในที่สะอาด ไม่มีกลิ่งสกปรกจึงทำให้นอนไม่หลับ เหมือนพ่อแม่ใหม่บางคู่ที่ติดกลิ่นฉี่ผ้าอ้อมลูก ไปไหนมาไหนหลายวันก็จะเอาผ้าอ้อมลูกไปด้วย ไม่เช่นนั้นจะนอนไม่หลับ  จะเห็นได้ว่า  ความเคยชินนั้นเป็นทั้งสิ่งดีที่งดงามและสิ่งเลวร้ายน่าขยะแขยง ที่ฝังอยู่ในตัวที่ละน้อยๆจนเป็นนิสัยและสันดาน  จริงอย่างที่ว่านี่หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ฉันคิดอย่างนั้น”

154

นางคิดเรื่อยเปื่อยมาถึงตรงนี้ ท้องก็เริ่มมีอาการปั่นป่วน มีทีท่ารุนแรงกว่าเก่า มันคงถึงเวลาที่เจ้าของเสียต้องการที่จะได้รับการปลดปล่อยออกมาใช้ชีวิตของมันข้างนอกแล้ว ซึ่งสอดคล้องกับความต้องการของนางที่ต้องการให้มันออกไปให้พ้นๆตัวเสียที นางคลานไปยังร่องและนั่งเบ่งอยู่ตรงนั้นนาน  นางค่อยๆเบ่ง ใช้มือช่วยบิดท้อง และเริ่มรู้สึกว่ามันกำลังค่อยๆเคลื่อนออกมาที่ละนิดๆแล้ว “แข็งน่าดูและคงจะก้อนใหญ่” นางคิดในใจ อสำหรับเรื่องความสะอาด มันอาจมีประโยชนืไม่มากนัก แต่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาใส่ใจเธอขึ้นบ้างเล็กน้อย

นางค่อยๆเบ่งต่อไป เบ่งจนรู้สึกว่าตัวเกรงไปหมด โชคดีที่มันมิได้แข็งตลอด ส่วนท้ายของมันค่อนข้างนิ่ม จึงหลุดพรวดออกมาเสียงดังราวกับเปิดขวด แชมเปญ ฉลองชัยชนะอะไรสักอย่าง  จนนางเองก็ตกใจ

กลิ่นเหม็นอย่างยากที่จะหากลิ่นใดมาเปรียบได้คลุ้งไปทั่วห้อง นางต้องใช้มือข้างหนึ่งอุดจมูกกลั้นลมหายใจเพราะรังเกียจกลิ่นของเสียของตัวเอง  ส่วนมืออีกข้างหนึ่งใช้กระดาษหนังสือพิมพ์พัดอนุภาคความเหม็นให้กระจาย  เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างคลี่คลายลงแล้ว นางยิ้มให้กับตัวเอง ยิ้มให้กับความโปร่งโล่งของร่างกายที่เบาหวิวราวขนนกอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน เป็นความสุขสุดขั้ว ตั้งแต่ถูกจับมา จากนั้นนางก็นอนต่อและหลับลึกอย่างเป็นสุข

……………

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *