เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอนท่องยมโลก (เพื่อน 25) October 10, 2015 • admin จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอนท่องยมโลก (เพื่อน 25) 59 “แม่.. แจ๊ด ขอไปทำงานก่อนนะ” แจ๊ดแจ๋ขออนุญาตแม่ “จ้ะ ตามใจลูก” ขณะที่แจ๊ดแจ๋กำลังจะลุกขึ้น เสียงของนางแต้มก็ตระหวาดขึ้นว่า “จะไปไหน….ยังไปไหนไม่ได้นะ” แจ๊ดแจ๋ ตะหวาดกลับไปว่า “ทำไมจะไม่ได้” “ต้องอยู่ฟังให้จบก่อน” นางแต้มออกคำสั่ง “ไม่รู้ล่ะ จะไปแล้วละ” แจ๊ดแจ๋กระแทกเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ “หยุดนะ” นางแต้มตะโกนเสียงลั่น “ไปไม่ได้เด็ดขาด” เสียงดุดันเอาจริงเอาจังของนางแต้มทำให้แม่นางแต้มต้องเลื่อนรถไปที่แจ๊ดแจ๋ และพูดว่า “พี่แต้มเขาป่วยนะลูก ต้องเอาใจเขาหน่อย” “ว่าใครป่วย” นางแต้มแหวขึ้น ทำให้แจ๊ดแจ๋ต้องนั่งลงตามเดิม 60 “แม่และแจ๊ดแจ๋รู้ไหมว่าพระพุทธองค์นั้นทรงมองเห็นว่า การรักตัวเองเป็นสัญชาตญาณ เงื่อนไขนี้เองที่ทำให้พระองค์ทรงกล่าวว่า “ผู้ที่รักตนเองจึงไม่ควรเบียดเบียนหรือทำร้ายคนอื่น” “ตู้อบบอกแต้มว่า การไม่ทำร้ายคนอื่นนั้นสำคัญมาก เพราะถ้าไม่ทำร้ายกัน ความเดือดร้อนก็ไม่มี ดังนั้น ทั้งแม่และแจ๊ดแจ๋ จะต้องตระหนักอยู่เสมอว่า ทุกคนรักตัวเองเหมือนอย่างที่แต้ม แม่ และแจ๊ดแจ๋รัก พวกเราหรือครอบครัวของเราคงไม่ต้องการความผิดหวัง เจ็บปวด เศร้าโศกเสียใจจากคนที่ไร้หัวใจและไร้สมองบางคน ในทำนองเดียวกัน คนอื่นครอบครัวอื่นก็ไม่ต้องการความผิดหวัง เจ็บปวด เศร้าโศกเสียใจจากคนที่ไร้หัวใจและไร้สมองบางคนเช่นเดียวกัน” 61 นางแต้มหยุดนิดหนึ่ง และบรรยายต่อไปว่า “ในส่วนของความสุขก็เหมือนกัน ทุกคนอยากมีความสุขเช่นเดียวกับแต้ม แม่ และแจ๊ดแจ๋ ดังนั้น จำและท่องไว้ให้ขึ้นใจว่า “อย่าทำร้ายคนอื่น อย่าทำให้พวกเขาต้องเจ็บปวดและประสบกับความทุกข์ ขอให้พวกเราทุกคนจงนำความสุขมาแก่ผู้คน และเมื่อนั้นเองความหมายที่สุดของการรักตนเองนั้นก็จะแปรเปลี่ยนเป็นการรักคนอื่นๆ และนั้นคือจุดที่สูงที่สุดแล้วของการรักตนเอง” (ชุนโด อาโอยามา.2549: 187-188) “แล้วลูกแต้มทำร้ายคนอื่นทำไมล่ะ”แม่นางแต้มย้อนถาม ทำให้นางแต้มสะดุดนิดหนึ่งก่อนที่จะเถลไถลไปว่า “วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน…เอ้า! แจ๊ดแจ๋ นั่งสัปหงกอยู่ได้ จะไปไหนก็ไป” นางแต้มออกคำสั่ง แจ๊ดแจ๋ค่อยๆลุกและเดินตัวรีบออกไป นางดิ่งและนางโด่ง ซึ่งนั่งอยู่ที่ประตู พูดและหัวเราะต่อกระซิกว่า “นึกว่าแน่ ที่ไหนได้ โดนเข้าก็หงอยเหมือนกัน” ก่อนออกจากห้องไปแจ๊ดแจ๋ หันมาตระคอกนางดิ่งและนางโด่งว่า “หัวเราะหาอะไร…เดี๋ยวเถอะ” …………….. ชุนโด อาโอยามา, ภิกษุณี. ช่อฟ้า เจตนาวีระบุตร แปล.(2549).งามอย่างเซน เมล็ดพันธุ์แห่งธรรม จากมุมมองของ ผู้หญิง.นครนายก: เสมสิกขาลัย.
Comments are closed.