จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์กตอน “ไม่สะใจโก๋ 5”
17
เมื่อเด็กชายเขียว เขียวขจี เล่ามาถึงตอนที่ จะต้องซัดให้นางแต้มแสบทรวงดวงฤดีของพี่นี้หนอ เด็กชายเหว่า ได้ลุกขึ้นท้วงติงว่า เรื่องที่เขียว เล่ามาทั้งหมดนี้ ฟังดูทะแม่งๆอย่างไงพิกล เพราะเขียวเป็นเด็กผู้ชาย แต่ตัวละครที่เขียวสมมติขึ้นเป็นผู้หญิง มันทำให้งง ซึ่งเด็กชายเขียว เขียวขจี ก็ยอมรับว่าเป็นความจริง เพราะบางครั้งก็ใส่ชื่อผิดบ้างถูกต้องจนมาต้องแก้ไขทีหลัง ที่นี้ถ้าใช้วิธีเล่าเรือ่งก็จะเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ เช่น เธอชื่อวดี เป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย ฟังดูเข้าใจง่ายดี แต่ที่ให้ตัวละครคือ วดี เป็นผู้เล่าเรื่องของเธอเอง ทั้งๆที่เขียวเป็นผู้เล่าเรื่อง อาจทำให้ผู้ฟังงง แม้แต่ผู้เล่าเรื่องก็งงเหมือนกัน แต่ที่เลือกใช้วิธีให้ตัวละครเป็นผู้เล่าเรื่องของตัวเอง ก็เพราะอยากให้ตัวละครแสดงอารมณ์ความรู้สึกได้เต็มที่ จะได้เข้าถึงอารมณ์และความรู้สึกที่แท้จริง ซึ่งน่าจะดีกว่าผู้เล่าเรื่องแสดงความรู้สึกให้ตัวละครซึ่งจะยิ่งดูไม่เข้าท่าไปใหญ่
ก็ต้องขอขอบคุณ เหว่า ที่ท้วงติงเรื่องนี้ ผู้เล่าเรื่องต้องขออภัย หากเล่าเรื่องข้ามบ้าง ใช้สรรพนามสับสนบ้าง บางทีนึกขึ้นได้ก็มาเติมเอาทีหลังบ้าง จึงกระโดดไปกระโดดมา ที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะเป็นเรื่องเล่าสด ไม่ใช่เรื่องที่เขียนมาเล่า ถ้าเขียนมาเล่าก็จะสามารถอ่านทบทวนได้หลายครั้ง และโยกย้ายเนื้อหาก่อนหลังให้ดำเนินไปตามลำดับได้ง่าย ก็ต้องขออภัยครับ เพราะยังอยู่ในขั้นมือใหม่หัดขับ ส่วนที่บางท่านพูดหรือบรรยายเสร็จถอดเทปเอาไปพิมพ์เป็นเล่มหนังสือได้เลยนั้น ถือว่าเป็นชั้นเทพหรือชั้นพรหม เช่น พระเทพวิสุทธิเมธี ศรีภาวนาจารย์ ฯ ท่านพุทธทาสภิกขุ หรือ พระพรหมคุณาภรณ์ ประยุทธ์ ปยุตฺโต เป็นต้น
18
จากนั้น นางสาวรดี เล่าเรื่องของเธอต่อไปว่า “นางสาวมาลาลี เออ! ตรงนี้ก็มีเพื่อนถามมาเหมือนกันว่ามาลาลี แปลว่าอะไร บอกเสียเลยก็ได้ มาลา = พวงมาลา หรือพวกหรีด ส่วนคำว่าลี = ไป มาลาลี แปลรวมกันว่า ไปกับพวกมาลาหรือไปกับพวงหรีด หรืออีกความหมายหนึ่ง มาลา = หมวกหรืองอบ ก็แปลได้ว่าไปไหนมาไหนก็สวมหมวกหรือใส่งอบหรือไปกับหมวกกับงอบ อะไรทำนองนั้น
แต่เดิมนางสาวมาลาลีก็เป็นครูสาวธรรมดานี่เอง มิได้ร้ายกาจอะไรนักหนา ไม่เหมือนมาลาลีในปัจจุบัน ตอนที่บรรจุเข้ามาทำงาน ซึ่งเป็นช่วงที่จบมาใหม่ๆไฟยังแรง ก็จับกลุ่มเป็นเพื่อนทำงานด้วยกันอย่างเพลิดเพลินสนุกสนาน ไปไหนมาไหนด้วยกัน มีลักษณะที่ติดกันแน่นหนึบเหมือนตังเม อยู่ไหนอยู่ด้วย ไปไหนไปด้วย บางคนสนิทสนมติดกันแนบแน่นเหมือนแฝดสยาม (อิน-จัน) หรือเหมือนปลาท่องโก๋ พวกเรามักจะเรียกพวกนี้ว่า “กลุ่มสาวแสบครุ” ที่มีแสบด้วยก็เพราะพวกนี้จบมาทางด้านจิตวิทยาการศึกษาเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งมักจะมองบุคคลอื่นโดยเฉพาะพวกศิลปะ ว่าเป็นพวกมีปัญหา เป็นพวกโรคจิต แต่ความจริงแล้วพวกสอนจิตวิทยานั่นแหละเป็นโรคจิตเอง อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของฉันนะไม่เกี่ยวกับใคร และไม่มีข้อมูลทางสถิติอะไรสนับสนุน
19
เมื่อกาลเวลาผ่านไป กลุ่มสาวแสบครุ ก็ค่อยๆซาลง เนื่องจากบางคนก็มีแฟน และแต่งงานไป เวลาที่จะมารวมตัวกันก็น้อยลง เช่นเดียวกับพวกหนุ่มๆที่ซี้ปึกกัน หลังเวลาราชการก็มักจะนั่งสังสรรค์กันแถวหน้าสโมสร เสวนากันสนุกสนาน แต่เวลาผ่านไป ทุกคนก็มีครอบครับ ฉันนี้สงสารครูมณีวัน จริงๆ แกไม่มีแฟนกับเขา เพื่อในกลุ่มเขาแต่งงานกันหมดแล้ว ดังนั้น ตอนหัวค่ำก็จับกลุ่มสังสรรค์กันเป็นกลุ่ม พอใกล้ 2 ทุ่ม พวกมีครอบครัวก็ทยอยกลับกันหมด เห็นครูมณีวันนั่งเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียว น่าสมสารจริงๆ และเพราะเหตุนี้เอง รุ่งอีกปีแกก็แจกการ์ดแต่งงาน โล่งอกไปได้
ส่วนพวกสาวๆที่ไม่มีคู่ ก็จัดเป็นอีกกลุ่มหนึ่งต่างหาก ส่วนใหญ่ก็ไม่มีปัญหาอะไร ยังสนุกสนานเฮฮาเหมือนเดิม นอกจากนางสาวมาลาลี ที่แหกโอกาสเข้ามาเป็นผู้บริหาร ก็เลยวุ่นวายกันน่าดู เพราะแกมีปัญหาด้านอารมณ์ เป็นหญิงสาววัยดึกที่ไม่สมบูรณ์เพราะขาดบางอย่างที่จะเติมเต็มให้สมบูรณ์ ดังนั้นอารมณ์เธอจึงไม่เสถียร หรือไม่มั่นคงนั่นเอง
หญิงชายบางคู่ แต่งงานกันแล้ว สามียังหลงเพลินอยู่กับเพื่อนๆ เล่นไพ่เล่นสนุกเกอร์กันบ้าง หรือจับกลุ่มสังสรรค์กันจนดึกดื่นเที่ยงคืน ภรรยาอยู่เฝ้าบ้านคนเดียวอดรนทนไม่ได้ก็มาตาม แต่สามีก็ไม่ยออมกลับ อาจจะกลัวเสียเหลี่ยมหรืออย่างไงไม่รู้ ภรรยาก็เลยแสดงอิทธิฤทธิ์ ชักดิ้นชักงอให้เห็นต่อหน้าผู้คนอยู่หน้าสโมสรนั่นเอง แต่สามีใจแข็งไม่สนใจ สุดท้ายก็เข็ดไปเอง ไม่รู้จะไปแสดงฤทธิ์ เดช ทำไม เพราะทั้งสามีและใครๆก็ไม่สนใจ
บางคู่สามีปลูกผักสวนครัวไว้กินเองในบริเวณบ้าน คงอยากได้ตำแหน่งพ่อบ้านตัวอย่าง บังเอิญวันหนึ่งสามีติดลมไม่กลับบ้านดึก แต่กลับสว่าง ถึงบ้านพบว่า แปลงผักถูกถอนและเผาเสียราบเรียบหมด คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเป็นผีมือของใคร เอากับแม่ซิ นี่ขนาดอารมณ์เสถียรนะเนีย!
…