จิปาถะ
เรื่องสั้นหัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ท่องยมโลก (เพื่อนใหม่)
1
ยามเช้าที่อากาศสดใสเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆทอดผ่านต้นพญาสัตบรรณ สร้างเงายาวเหยียดทาบทับถนนคอนกรีตที่แตกร้าวขรุขระ เป็นความงามบนพื้นผิวอีกรูปแบบหนึ่งที่ชวนสัมผัส รถหลายคันทยอยขับออกจากบ้านโน้นบ้างบ้านนี้บ้าง
เพื่อไปธุระหรือหาซื้ออาหารการกินที่ตลาดในเมือง เสียงเด็กอ่อนร้องกวนแม่เพราะหิวนม คุณลุงวัน 70 ปลายๆ กำลังง่วนอยู่กับการปัดกวาดและจัดบริเวณบ้าน เป็นวิถีของผู้คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ดำเนินไปตามปกติ
แต่ปรากฏว่าที่บ้านนางแต้มได้เกิดวิกฤตขึ้นในวันนี้ เมื่อทุกคนตื่นขึ้นและไม่เห็นนางแต้มซึ่งตามปกติจะนอนอยู่บนที่นอนชั้นล่าง ลูกสาวคนเล็กร้องตะโกนบอกแม่ว่า ไม่รู้ พี่แต้ม หายไปไหน แม่ซึ่งนอนอยู่บนที่นอนไม่สามารถลุกเดินได้ มีอาการตกใจ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ต้องตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งให้มาช่วยกันยกแม่ขึ้นบนรถเข็นด้วย จากนั้นแม่ได้สั่งให้ทุกคนค้นหาให้ทั่วบ้าน ทั้งชั้นล่างชั้นบน ซอกเล็กซอกน้อย ความวิตกกังวลได้ปรากฏบนใบหน้าของแม่และญาติพี่น้องทุกคนอย่างชัดเจน
2
ยี่สิบนาทีผ่านไปก็ยังไม่ปรากฏร่องรอยของนางแต้ม บรรยากาศภายในบ้านเงียบเหงา ความตึงเครียดค่อยๆเขม็งเกลียวแน่นขึ้นตามลำดับ สักครู่ลูกสาวคนเล็กได้มารายงานแม่ว่า ประตูบ้านทั้งในบ้านและนอกบ้านเปิดแย้มอยู่ มีรอยเท้าที่ไม่ได้สวมรองเท้าขนาดใกล้เคียงกันและมีลักษณะบางเบา ของคนสองคนเดินออกไปจากบ้าน จากหลักฐาน คือ รอยเท้าที่ปรากฏ เชื่อแน่ว่ามีผู้หญิงมาพาพี่แต้มออกไปจากบ้าน
3
แม่บอกให้ ลูกสาวคนเล็กโทรศัพท์ไปแจ้งสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ 191 และยามประจำหมู่บ้านถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเพื่อให้มาช่วยค้นหา ในขณะเดียวกันได้ให้คนในบ้านทั้งหมดแยกย้ายกันออกไปค้นหา นอกจากนั้นยังได้โทรไปบอกให้เพื่อนบ้านที่คุ้นเคยและยังพอคบกันได้อยู่ให้ทราบเรื่องนี้และช่วยหานางแต้มอีกแรงหนึ่งด้วย ส่วนแม่ก็เลื่อนรถไปไปด้านโน้นบ้าง ด้านนี้บ้างด้วยความกระวนกระวายใจ
4
จนกระทั่งสี่โมงเช้าเหตุวิกฤตที่เกิดขึ้นก็คลี่คลายลงเมื่อสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ 191 ได้โทรแจ้งเข้ามาที่บ้านว่า ได้พบนางแต้มแล้ว กำลังวิ่งเล่นไล่จับแมลงอย่างสนุกสนานอยู่คนเดียวที่สนามเด็กเล่นกลางหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่ได้เฝ้าสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ รอให้ญาติมารับตัวกลับ แม่ได้ให้น้องสาวคนเล็กและพี่สาวของนางแต้มออกไปรับ
เมื่อไปถึงสนามเด็กเล่น น้องสาวและพี่สาวเข้าไปเรียกให้นางแต้มกลับบ้าน แต่นางแต้มปฏิเสธ จะขออยู่เล่นกับเพื่อนก่อน แต่ น้องสาวและพี่สาวไม่ยอมและได้คุมตัวนางแต้มกลับบ้าน นางแต้มถูกขัดใจถึงกับร้องไห้โฮ
5
เมื่อถึงบ้านนางแต้มยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด ต่อว่าต่อขานแม่ว่า ให้ลูกทิ้งเพื่อนมาได้อย่างไร แม่ถามว่า “เดี๋ยวนี้ลูกแคร์เพื่อนแล้วหรือ” นางแต้มนิ่งเงียบไม่ตอบ
เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้ารูปเข้ารอยเป็นปกติ แม่กำชับนางแต้มว่า “ลูกอย่าออกไปนอกบ้านนะ ดีไม่ดีหลงไปจะยุ่ง อาจถูกใครจับตัวไปจะลำบาก เขาอาจนำไปขายหรือให้ทำงานหนัก หรือ ตัดมือตัดเท้าให้ลูกพิการเพื่อใช้ให้ลูกขอทานได้เงินมากยิ่งขึ้น”
นางแต้มแย้งว่า “แต้มไม่ได้ไปคนเดียวนะแม่ แต้มไปกับเพื่อน”
“เพื่อนของลูกนะเป็นใคร เขาโง่กว่าลูกหรือเปล่า ” แม่ยิงคำถาม
“แต้มไม่รู้จ้ะแม่ แต่เขาก็น่าคบนะแม่”
“ถ้าเขาโง่กว่าลูกก็พอคบได้ ”
“แต่พอแล้ว พอ” แม่นางแต้มตัดบท “แม่ขอบอกคำเดียวว่า ห้ามออกนอกบ้านเด็ดขาด”
นางแต้มทำตาเขียวหันหน้าเข้าข้างฝาร้องไห้ สะอึกสะอื้นไม่หยุด
…………
หมายเหตุ หัวใจเปื้อนชอล์ก เป็นเรื่องสั้นที่นำเสนอเป็นตอนๆ บางตอนต่อเนื่องกันเป็นเรื่องสั้นขนาดยาว ท่านสามารถอ่านเพื่อให้ต่อเนื่องได้ที่ wisut.net