วันพฤหัสบดีที่ 3 สิงหาคม 2566

จิปาถะ เรื่องสั้น คำอธิบาย 2

2

มีเสียงแทรกมาว่า “การยอมแพ้ ไม่ได้เกี่ยวกับ “อัตตา” หรือ ความเข้าใจเรื่องสิ่งสมมุติและไม่หลงติดอยู่กับมันหรอก แต่มันเป็นเพียง “การเอาตัวรอด” เท่านั้น

ครับ ถูกต้อง ผมยอมรับว่า “ผมเอาตัวรอด” ทั้งนี้เพราะการเอาตัวรอดเป็นสัญชาตญาณของคนและสัตว์ เป็นความรู้ที่มีมาแต่เกิด และทำได้เองโดยไม่ต้องมีใครสอน และผมได้ใช้ความรู้ที่ติดตัวมานั้นได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว จึงเอาตัวรอดมาได้

มีคำโบราณกล่าวว่า “ควรเลือกศัตรูให้ดี เพราะศัตรูเหล่านั้นต่อสู้อย่างไร คุณก็จะเป็นอย่างนั้น”

ผมตีความเอาว่า การจะต่อสู้เพื่อให้ได้รับชัยชนะนั้น เราต้องเลือกคู่ต่อสู้ เลือกวิธีการต่อสู้ เลือกสนามหรือสถานที่ และอื่นๆ เพื่อความได้เปรียบ การเป็นจำเลยในศาลนั้น เราเสียเปรียบทุกประตู เพราะเรารู้กฏหมายน้อย ที่สำคัญ เราไม่ได้ต่อสู้ด้วยตนเอง ต้องให้ทนายช่วย อีกประการหนึ่ง เมื่อเราเป็นจำเลย เราถูกควบคุมตัว แต่เพราะศาลเมตตาปล่อยตัวเราชั่วคราวเท่านั้น เราจึงไม่ค่อยรู้สึก แต่ถ้าศาลไม่เมตตา ต้องถูกคุมขัง นั่นแหละ นรกชัดๆ ฉะนั้นการยอมแพ้ เมื่อโจทย์เมตตาให้โอกาสด้วยเงื่อนไขที่พอรับได้ ผมจึงไม่รังเรที่จะยอมแพ้

ในภาพยนต์ของ Netflix เรื่อง Wild Wild Country มา อนันดา ชีลา เลขาส่วนตัวของท่าน ภควัน อ้างคำกล่าวของ เอ็ดมันด์ เบิร์ต ความว่า “ถ้าคุณไม่เห็นช่องโหว่เล็กๆในกฏหมาย คุณก็แพ้” และเพราะคำกล่าวนี้เองผมจึงตัดสินยอมแพ้ “เรื่องนี้เราไม่ถนัด เรามองอะไรไม่เห็นหรอก มันไม่ใช่ทางของเรา”

แต่อย่างไรก็ตาม ไม่เคยมีนักสู้คนใดที่ชนะตลอด มีแพ้ชนะกันเป็นธรรมดา คราวนี้แพ้ ก็เพื่อว่าจะชนะในคราวต่อไป ข้างขึ้นยอมตามข้างแรมมาเสมอ มันเป็นระเบียบของฟ้าดิน ยกมือขึ้น ก็เพื่อจะเอามือลง ไม่มีท้อครับผม

….