เปลือยแต่ไม่โป๊

goths

จิปาถะ
เปลือยแต่ไม่โป๊
อาจารย์ที่ผมเคารพ ได้แสดงความคิดเห็นใน จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอนท่องยมโลก (เพื่อน 9 ) ที่โพสต์เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม 2558 ท่านแสดงความคิดเห็นที่น่าสนใจมาก ความว่า “เวลากายทิพย์ออกจากร่างเสื้อผ้าที่เป็นสสารไปด้วยหรือเปล่านะ”
คำตอบของเรื่องนี้ก็คือไม่มีใครรู้ได้ ก็ว่ากันไปตามความเชื่อ มโนเอาก็เยอะ เมฆเอาก็มาก แม้แต่หลวงวิจิตรวาทการที่เขียนเรื่องนี้ท่านก็ไม่เคยประสบด้วยตนเอง ท่านก็ว่าไปตามข้อมูล เรื่องกายทิพย์ออกจากกายเนื้อ ท่านก็อ้างคำบอกเล่าของคนที่เคยเล่นเจตภูตพร้อมกับครูผู้ชำนาญในจิตวิทยา ตามเรื่องผู้ทดลองได้เล่าความตอนหนึ่งว่า
“ในที่สุดข้าพเจ้าก็ลืมอะไรหมดทุกอย่าง หัวใจวาบไปประเดี๋ยวหนึ่ง ก็รู้สึกว่าตัวของข้าพเจ้าออกไปจากตัวจริง สิ่งที่ออกไปคงมีรูปร่างเหมือนตัวจริงทุกประการ ครูของข้าพเจ้าก็ออกด้วย เราต่างมองดูร่างที่หลับสนิทอยู่บนที่นอน ข้าพเจ้ารู้สึกว่าร่างกายที่นอนหลับอยู่ที่นั่นเป็นแต่เพียงเปลือกหุ้มห่อ ส่วนร่างกายอันแท้จริงของเราคือส่วนที่ได้แยกออกมา ……รูปร่างของเราในเวลานี้เป็นเหมือนอย่างไอน้ำ ฉะนั้นเราจึงสามารถผ่านลอดของแข็งๆเช่นฝาและกำแพงได้” (วิจิตรวาทการ.2553 : 87)
จากที่กล่าวมา จะเห็นได้ว่า แม้รูปร่างจะเหมือนตัวจริงทุกประการ แต่มีลักษณะเหมือนอย่างไอน้ำ ดั้งนั้นเสื้อผ้าที่เป็นสสารคงไม่จำเป็น เพราะรูปร่างที่เป็นเหมือนอย่างไอน้ำนั้น ถึงแม้จะเปลือยแต่ก็คงไม่โป๊
แต่อย่างไรก็ตาม การที่จะเห็นกายทิพย์นั้น ก็ไม่ได้เห็นกันง่ายๆ “โดยเหตุที่เจตภูตหรือกายทิพย์มีสภาพเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย เมื่อไปแสดงให้ปรากฏในที่ใด ก็จะปรากฏเป็นร่างกายมนุษย์ แต่ไม่สามารถจะถูกต้องได้ เป็นแต่ลักษณะคล้ายเมฆหมอกหรือไอน้ำ ซึ่งเราจะเห็นไอน้ำได้เมื่อไอน้ำนั้นไปกระทบกับอากาศเย็นฉันใด เราจะเห็นเจตภูตหรือกายทิพย์ได้ เมื่อเจตภูตหรือกายทิพย์นั้นไปกระทบกับกระแสชนิดหนึ่ง ซึ่งเนื่องจากอำนาจของดวงจิตของผู้เห็น และของผู้เป็นเจ้าของผสมกันให้เป็นกระแสที่เจตภูตหรือกายทิพย์จะปรากฏขึ้นได้ฉันนั้น”( .วิจิตรวาทการ.2553 : 15)
เพื่อความกระจ่างในเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องควรเชื่อหรือไม่ ขอนำเรื่องเล่าของท่านเสฐียรพงษ์ วรรณปก (2542: 4) ในหนังสือพุทธวิธีสอนจากพระไตรปิฏก ความว่า “หลวงปู่ อูติตถิระ ถูกกำหนดให้แสดงธรรมเรื่อง “นิพพาน” หลวงปู่กล่าวว่า เรื่องนิพานไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาพูดกัน ผู้พูดก็ไม่รู้ ผู้ฟังก็ไม่รู้ ไม่รู้กับไม่รู้บวกกันก็จะยิ่งเข้ารกเข้าพงกันไปใหญ่”
ดังนั้น เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอนท่องยมโลก เขียนขึ้นจากเรื่องที่ไม่รู้ ผู้เขียนก็จับแพะชนแกะไปตามเรื่อง เอาแค่อ่านกันเล่นๆก็แล้วกันนะครับ.
…………..
วิจิตรวาทการ,พลตรี หลวง(2553).ลัทธิโยคีและมายาศาสตร์.พิม์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ : สร้างสรรค์บุ๊คส์.
เสฐียรพงษ์ วรรณปก,ราชบัณฑิต.(2542).พุทธวิธีสอนจากพระไตรปิฏก.พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ : อรุณการพิมพ์.

Comments are closed.