จิปาถะ
อีเปรต
เมื่อวานนี้ ได้โพสต์เรื่องนางเปรต โดยนำเสนอคุณงามความดีของนางเปรต ที่มีความกตัญญูรู้คุณพระสาริบุตรเถระ มาหาเพื่อกราบนมัสการและแจ้งให้ทราบถึงผลของการอุทิศส่วนกุศล ให้ได้ชื่นใจ
แต่อีเปรตที่จะพูดถึงในวันนี้ หาคุณงามความดีอะไรไม่ได้เลย ส่วนจะเลวมากน้อยแค่ไหน จะขอยกนิทานมาเล่าเปรียบเทียบ
เพื่อท่านจะได้เห็นความเลวของอีเปรต ดังต่อไปนี้
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งมีอาชีพล่าสัตว์ จึงได้ชื่อว่านายพราน วันหนึ่งได้ออกไปล่าสัตว์ ปรากฏว่าไปพบเสือตัวหนึ่งโดยไม่ทันได้สังเกต เร็วเท่าความคิด นายพรานรีบเผ่นแนบโดยมีเสือไล่ตามมาติดๆ ปรากฏว่านายพรานไปจนมุมอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในป่า และก่อนที่เสือจะมาถึง ลิงแม่ลูกอ่อนนึกสงสารนายพรานจึงได้ช่วยดึงนายพรานตะเกียกตะกายขึ้นไปอยู่บนต้นไม้ นายพรานรอดตายอย่างหวุดหวิด
ส่วนเสือไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็เดินวนเวียนอยู่ที่โคนต้นไม้ รอจะกินนายพรานให้ได้
อยู่นานวันเข้า เสบียงอาหารของนายพรานที่เตรียมมาก็หมด นายพรานทำท่าจะอดตาย นางลิงก็นึกสงสาร ได้หาผลไม้มาให้นายพรานเพื่อประทังชีวิตไปได้
นอกจากนั้นนางลิงยังรู้สึกสงสารนายพรานที่ต้องนั่งอดตาหลับขับตานอนทั้งคืนจึงกล่าวแก่นายพรานว่า “ท่านจงพักผ่อนเสียเถิด เราจะผลักกันเฝ้าดูเสือ ฉันอยู่เวรให้ในช่วงแรก ท่านจะได้นอนพักผ่อนได้อย่างสบาย”
เมื่อเจ้าเสือเห็นนายพรานนอนหลับก็หาอุบายพูดจาหว่านล้อมนางลิงว่า “แม่ลิงเอ๋ย นายพรานนั้นเป็นมนุษย์ มีแต่จะมาทำร้ายพวกเรา อย่าไปสนใจเขาเลย เขาไม่มีความจริงใจกับพวกเราหรอก เราซิเป็นสัตว์เหมือนกัน มีอะไรก็พอจะพึ่งพาอาศัยกันได้ จงผลักนายพรานให้ตกลงมาเสียเราจะได้กินเป็นอาหาร” แต่นางลิงไม่สนใจ
เมื่อได้เวลา นายพรานก็มาทำหน้าที่เวรยามต่อ ส่วนนางลิงก็ได้นอนหลับพักผ่อนบ้าง
ส่วนเจ้าเสือก็ใช้ลูกไม้เดิม กล่าวแก่นายพรานว่า “ นายพรานเอ๋ย ความจริงแล้วเราไม่ต้องการกินท่านหรอก แต่เราต้องการกินแม่ลิง จงผลักลิงให้ตกลงมาเป็นอาหารของเรา แล้วเราก็จะปล่อยให้ท่านกลับบ้านไป”
นายพรานเห็นช่องทางเอาตัวรอดจึงผลักลิงตกลงไป เสือตะครุบลิงไว้ได้
ลิงเห็นจวนตัวจึงให้อุบายหรอกเสือว่า “ท่านเสือเอ๋ย ท่านรู้หรือไม่ว่า การที่จะฆ่าลิงให้ตายเพื่อกินเป็นอาหารนั้นง่ายจะตาย แค่จับหางดึง ลิงก็ตายแล้ว เพราะหัวใจของลิงอยู่ที่หาง ท่านเสือรีบจัดการเถอะ เพราะเราอายุมากแล้ว อยากจะตายไปให้พ้นๆ” เสือหลงกลลิง เปลี่ยนมาจับหางลิงทำให้เจ้าลิงกระโดดหนีกลับขึ้นไปยังต้นไม้ได้ ทำให้เสือรู้สึกโกรธที่เสียรู้ลิง
อย่างไรก็ตาม ลิงก็ยังรู้สึกสงสารนายพราน ได้เดินทางไปขอความช่วยเหลือจากสุนัขจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ สุนัขจิ้งจอกเห็นใจนางลิงจึงรับอาสาที่จะช่วย มันเดินมาหาเสือในระยะที่พอจะหนีได้ทัน และกล่าวเยาะเย้ยว่า “เจ้าเสือหน้าโง เป็นถึงเจ้าป่า อยู่ดีๆมาเสียรู้ลิง น่าอับอายจริงๆ” ซึ่งทำให้เสือโกรธมาก กระโจนเข้าใส่ แต่เจ้าสุนัขจิ้งจอกเตรียมพร้อมอยู่แล้ว จึงสามารถหลอกให้เสือไล่ตามไปไกลจากต้นไม้ที่นายพรานและนางลิง หนีเสืออยู่
เมื่อเสือไปไกลแล้ว นางลิงจึงบอกนายพรานว่า “ท่านนายพราน เสือไปแล้ว ท่านจงเดินทางกลับบ้านเรือนของท่านเถอะ ป่านนี้ลูกเมียท่านคงจะรอคอยท่านอยู่” ขณะที่นายพรานจะลงจากต้นไม้ไป นายพรานได้จับลูกน้อยของลิงไว้ด้วย นางลิงถามนายพรานว่า “ท่านจะเอาลูกฉันไปไหน” นายพรานตอบว่า “ก็เอาไปขายนะซิ ไหนๆออกป่าแล้วก็น่าจะมีอะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง”
นางลิงอ้อนวอนนายพรานว่าอย่าเอาลูกของนางไป จนแทบใจจะขาดสุดท้ายจึงขอร้องนายพรานว่า “ท่านนายพราน ลูกของฉันยังเล็ก ปล่อยลูกฉันเถอะ ฉันยินดีที่จะให้ท่านจับฉันไปขายแทน” นายพรานพูดว่า “ก็ได้ ลงมาเอาลูกเธอไป” เมื่อนางลิงลงมานายพรานก็จับแม่ลิงไว้ด้วย และหัวเราะอย่างชอบใจว่า “ได้ทั้งลูกทั้งแม่เลย ฮ่า ๆ ๆ ”
ความชั่วร้ายนั้นปิดซ่อนกันไม่ได้ ถึงจะไม่มีใครรู้ แต่ฟ้าดินรู้ ขณะนั้นได้เกิดแผ่นดินไหวทำให้นายพรานตกลงไปในแผ่นดินที่แยกออกจากกัน ส่วนแม่และลูกลิงกระโดดหนีไปได้
ความเลวระยำของนายพรานนี่แหละครับคือความเลวของอีเปรต