จิปาถะ
หัวหน้า
กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ณ สระน้ำชายป่า ห่านป่าตัวหนึ่งชื่อ ไม้หอม กำลังเล่าประสบการณ์เรื่อง “หอยทาก”ให้เพื่อนห่านฟัง เมื่อเล่าจบ ทั้งเพื่อนห่านที่ยืนฟังอยู่และไม้หอมผู้เล่า ต่างหัวหัวเราะกันเอ๊กอ๊ากขบขันสนุกสนานครื้นเครงไปตามๆกัน
ไม้หอมเล่าไปหัวเราะไปให้เพื่อนๆฟังว่า วันนี้ไม้หอมเดินไปเหยียบหอยทากที่เดินต้วมเตี้ยมอยู่โดยไม่รู้ตัวและได้กล่าวขอโทษ เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของหอยทากว่า
“เจ้าเป็นใคร มาจากไหน ทำไมถึงไม่ดูตาม้าตาเรือ และดูถูกข้าอย่างนี้ อวดดีอย่างไรจึงเดินมาเหยียบข้าเล่น สนุกสนานมากหรืออย่างไร”
ไม้หอมกล่าวขอโทษอีกครั้ง เพราะไม่ได้มีเจตนาที่จะเดินเหยียบหอยทากจริงๆ แต่เจ้าหอยทากก็ยังต่อว่าต่อขานไม้หอมไม่ยอมหยุดอย่างยโสโอหัง โดยไม่มีความเกรงกลัวไม้หอมแม้แต่น้อยนิด
สักครู่หนึ่ง หอยทากหยุดบ่นและกล่าวกับไม้หอมว่า
“เจ้าคงจะสงสัยซินะว่าทำไมข้าถึงได้ไม่เกรงกลัวเจ้าเลยทั้งๆที่เจ้าเป็นสัตว์ใหญ่”
“เพราะอะไรจ้ะ” ไม้หอมถามอย่างนอบน้อม
“เจ้าไม่รู้รึว่า ข้าไม่ใช่หอยทากกระจอกๆนะจะบอกให้ ข้ามีเจ้านายที่ยิ่งใหญ่คอยคุ้มครองดูแลสนับสนุนข้า”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไม้หอมก็อดถามไม่ได้ว่า “หัวหน้าของท่านคือใคร”
หอยทากกล่าวว่า “เจ้าอยากรู้จักหัวหน้าข้าใช่ไหมละ ข้าจะพาเจ้าไปดูก็ได้”
จากนั้นหอยทากก็เดินต้วมเตี้ยมพาไม้หอมไปยังโขดหิน เหนือโขดหินนั้น หัวหน้าของหอยทากยืนสงบนิ่งอยู่ บริเวณรอบๆเหล่าหอยทากเป็นจำนวนมากชุมนุมกันอยู่ ณ ที่นั้น
“นั่นหรือหัวหน้าของท่าน” ไม้หอมเอ่ยถามหอยทากด้วยความสงสัย
“ใช่แล้ว” หอยทากตอบ
ไม้หอมถามต่อไปว่า “ท่านช่วยบอกหน่อยซิว่า ท่านยกย่องผู้ยิ่งใหญ่ของท่านนี้ให้เป็นหัวหน้า เพราะอะไร”
หอยทากรีบตอบว่า “ ก็เพราะว่าหัวหน้าของข้านี้ มีผีเท้าที่เดินได้รวดเร็วกว่าพวกข้าหลายเท่าทีเดียว เป็นความสามารถพิเศษที่พวกข้าทำไม่ได้”
ไม้หอมได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าหงึกๆ และรีบขอตัวกลับไปเล่าให้เพื่อนๆฟังอย่างสนุกสนานว่า “หัวหน้าของหอยทากก็คือเต่านั่นเอง” พร้อมเสริมว่า “โธ่เอ๋ย เจ้าเต่าสัตว์ที่ใครๆก็ว่าเดินช้าอืดอาดยืดยาดที่สุดนั้น ยังสามารถเป็นหัวหน้าของหอยทากได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
นิทานเรื่องนี้สอนว่าอะไร ขอเชิญท่านว่ากันเอาเอง ครับ
……
เรื่องนี้ปรับจากนิทานก่อนนอนสอนใจคุณหนู. ของ พ. ศรีสมิต.(2546).กรุงเทพ :ไพลิน.