รื่องสั้น สารขัณฑ์ (นางเป็นบ้า)

เรื่องสั้น สารขัณฑ์ (นางเป็นบ้า)
4
มีคนถามว่า “ตามที่ท่านว่า นางแต้มนั้นบ้ามานานแล้ว และตอนนี้จะบ้าหนักขึ้นไปอีก ถ้าจริงตามนั้นก็คงหนัก แล้วเราจะช่วยนางอย่างไรล่ะ”
“ก็คงจทำอะไรไม่ได้ ถ้านางยอมรับนางก็เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลบ้าไป แต่ถ้าเธอไม่ยอมรัก
วิธีที่จะช่วยนางก็คือ “รักนาง” เพราะสิ่งเดียวที่จะรักษานางได้ คือ รักนาง”
“แล้วนางจะหายบ้าหรึ อันนี้ขึ้นอยู่กับกรรม มันเป็น ปัจจัตตัง (เฉพาะตน) ใครทำใครได้ กรรมใครกรรมมัน”
“ไหนว่าจะช่วยนางได้ไง”
“ใช่ ก็ช่วยได้ระดับหนึ่ง คือ เมื่อเรา รักนาง นางก็จะได้ความรักจากเรา เท่ากับเราอโหสิกรรมให้นาง ส่วนเรา สิ่งที่ได้แน่ๆ คือ เมื่อเรารักนาง เราก็จะโปร่งโล่ง สบายใจ มีความสุข เพราะเราจะไม่มีเวรมีกรรมกับนางแล้ว เราจะเลิกแช่งชักหักกระดูกนาง ไม่ต้องไปวิตกกังวลอะไรกับนางอีกต่อไป คือ นางหลุดจากวงจรของเราไปแล้ว เมื่อนางหลุดจากวงจรความคิดของเรา เราก็จะมีเวลาไปคิดทำอย่างอื่น ทำงานในหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ศึกษาค้นคว้าเพื่อพัฒนาตนเองให้เจริญก้าวหน้าต่อไป เพราะเราเสียเวลากับเรื่องนี้มานานแล้ว
แต่ก่อนนี้ เราเปรียบเหมือนลอยอยู่ในวังน้ำวน เราจะว้าวุ่นใจ ตื่นกลัว เพราะกลัวน้ำจะวนเราเข้าไปสู่ศูนย์กลางและจมหายไป แต่เมื่อเรารักนาง ก็เหมือนเราหลุดออกจากวังน้ำวน เราจึงเป็นอิสระที่จะลอยไปไหนก็ได้ รับรองครับ ถ้าทำได้สบายใจแน่ๆ”
มีคนแย้งว่า “ท่านไม่ได้เป็นเหยื่อ ท่านก็พูดได้ซิ “รักนาง” บ้าไปแล้ว เพราะคนที่เป็นเหยื่อ เขาเจ็บปวด มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก ที่สำคัญ เขาจะทำใจรักนางได้รึ”
“เรื่องนี้ก็ไม่รู้ ฉะนั้น “ถ้าทำไม่ได้ ก็อย่าไปทำมัน” ก็เท่านั้นเอง.
….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *