มีใครบอกเจ้าหรือยัง 3

soons

จิปาถะ
มีใครบอกเจ้าหรือยัง 3
11
ฉันมองไปทางห้องด้านซ้ายมือ
ผลงานสร้างสรรค์ทั้งจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์
ของทั้งศิลปินแห่งชาติ ศิลปินท้องถิ่นและของศิษย์เก่าเป็นจำนวนมาก
สะสมขึ้นจากความพยายามที่จะสร้างแหล่งเรียนรู้ทางศิลปะขึ้นที่นี่
จัดแสดงเพื่อให้ศึกษาอยู่อย่างถาวร ในห้องที่ โอ่อ่า
อวบอวนไปด้วยบรรยากาศของการเรียนรู้
แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ปรากฏร่องรอยของสิ่งเหล่านั้นเสียแล้ว
อนิจจา
12
ฉันเดินผ่านทะลุไปทางด้านหลังอาคาร
นั่นโรงปั้นที่พัฒนามาจากอาคารไม้
ดร.บัณฑิต วงษ์แก้ว ท่านสนับสนุน ให้พวกเรา
ที่นี่ ก็เป็นแหล่งบ่มเพาะช่างปั้นฝีมือดีของท้องถิ่น
ด้วยไม้หน้าสาม ที่ไม่มีใครเคยลืมเลือน
13
โรงปั้นนี้ เราปั้นและหล่อ อนุสาวรีย์ “เราสู้”
อนุสาวรีย์สดุดีวีรกรรมของประชาชน จังหวัดบุรีรัมย์
ที่ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร และประชาชน ผนึกกำลังกันต่อสู้กับผู้ก่อการร้าย
อนุสาวรีย์เราสู้ ผลงานที่เป็นความภาคภูมิใจของพวกเรา
ตั้งโดดเด่นอยู่บนเนินที่อำเภอโนนดินแดง เขตชายแดนเขมร
14
โน่น อาคารภาพพิมพ์ รศ.ดร. ทองคูณ หงส์พันธุ์ ให้เรา
ชำรุดทรุดโทรมเช่นเดียวกับโรงปั้นหล่อ
เกิดจากความคิดพื้นฐานของผู้บริหารทุกยุคสมัยที่ไม่ยึดติด
ให้แล้วให้เลย แกดูแลกันเอาเองก็แล้วกัน
เราจึงต้องอยู่กันอย่างแร้นแค้น ขัดสน
แต่ก็เต็มไปด้วยความรัก ความสามัคคี ผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกัน
15
บริเวณว่างตรงกลางที่มีอาคารล้อมรอบ
ตรงนี้เคยเป็นสนามตระกร้อที่พวกติด ร.ช่วยกันสร้าง เพื่อออกกำลังกาย
และใช้เป็นที่ทำกิจกรรมเพื่อการอยู่ร่วมกันด้วยความรักและและผูกพัน
เราจะร้องรำทำเพลงและจุ่มหัวกันที่นี่
“เราอยู่กันอย่างน้องพี่ มีสุขก็แบ่งปัน มีทุกข์ก็ร่วมกัน กัดฟันต่อสู้”
ตอนหนึ่งของบทเพลงแห่งยุคสมัย ซึ่งยังฝังแน่นอยู่ในหัวใจ
มีใครบอกเจ้าหรือยังว่า
เราจะมาร่วมร้องเพลงกันอีกครั้ง ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

Comments are closed.