จิปาถะ
มีพลังเป็นหนึ่ง
ความสำเร็จในการต่อสู้กรณีความขัดแย้งระหว่าง รศ.วันชัย วัฒนกุล อธิการ กับคณาจารย์วิทยาลัยครูบุรีรัมย์ในครั้งนั้นมีหลายปัจจัย ปัจจัยหนึ่งที่สำคัญมากก็คือ พวกเราเป็นหนึ่งเดียวกันมาตั้งแต่เริ่มต้นก่อตั้งวิทยาลัยครูบุรีรัมย์ อาจารย์กลุ่มแรกที่มาก่อร่างสร้างวิทยาลัยครูคือ กลุ่มที่มาพร้อมกับอาจารย์วิชา อัตศาสตร์ อาจารย์ใหญ่ มีอาจารย์เฉลิม บุญสริม และผศ. เจนวิทย์ ผาสุข ส่วน ดร.พล คำปังสุ์ และอาจารย์ณรงค์ วิชาเทพ ตามมาทีหลัง สำหรับ อ.เทียนชัย ให้ศิริกุล ผมลืมถามไปว่า ท่านมาอยู่วิทยาลัยครูบุรีรัมย์ตั้งแต่เมื่อไร คิดว่าคงเป็นกลุ่มแรกๆนั่นแหละ
ส่วนกลุ่มที่สองเป็นกลุ่มอาจารย์ที่ได้รับการบรรจุพร้อมกันเป็นจำนวนมากในปี 2519 โดยทางวิทยาลัยได้นำรถบัสไปรับมาจากกรุงเทพฯพร้อมกันเลย เช่น ผศ.อัญชลี เปล่งวิทยา ผศ.สมปอง ทองประสม (เพ็งจันทร์) เป็นต้น กลุ่มนี้เยอะและสนิทสนมกันมาก กลุ่มต่อมาเป็นกลุ่มอาจารย์ที่โอนมาจากโรงเรียนบุรีรัมย์พิทยาคมในช่วงเวลาใกล้เคียงกันนั้น เช่น ผศ. วุฒินันท์ รามฤทธิ์ ผศ.กำพล สินธุรัตน์ นอกนั้นก็มีประปรายจากวิทยาลัยครูแห่งอื่น เช่น ผมย้ายมาพร้อมกับ อ.วัลลภ และ อ. ลาวัลย์ พุ่มพวง จากวิทยาลัยครูรำไพพรรณี จ.จันทบุรี อ.ไสว แกล้วกล้า ย้ายมาจาก วิทยาลัยครูอุดรธานี เป็นต้น ซึ่งอาจารย์ทั้งหมดมีวัยใกล้เคียงกัน อ่อนแก่กว่ากันไม่มาก มีความสนิทสมกลมเกลียวกันแนบแน่น บางคนก็ร่วมหอลงโรงกันไปก็หลายคู่ และไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไร พวกเราก็กระตือรือร้นช่วยเหลือกันเป็นเต็มที่ ดังที่ ผศ. เจนวิทย์ ผาสุข (2554: 113) ได้บรรยายบรรยากาศของสังคมในสมัยนั้น ความว่า “วัฒนธรรมวิถีชีวิตภายในรั้ววิทยาลัยสมัยนั้นเป็นสังคมขนาดกลางที่เอื้ออาทรต่อกัน ไปมาหาสู่กันอย่างสนิทสนม เป็นพี่เป็นน้องกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันเป็นสังคมระบบพึ่งพา ผู้บริหารมีพรหมวิหาร 4 (เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา) ในระดับสูงมาก เป็นยุคที่ผู้บริหาร อาจารย์ ตลอดจนเจ้าหน้าที่ มีคุณลักษณะที่กล่าวได้ว่าเสียสละเวลาทำหน้าที่เพื่อส่วนรวม (คิดอยู่เสมอว่าจะให้อะไรแก่สถาบัน มากกว่าที่จะคิดว่าสถาบันจะให้อะไร)”
ส่วนที่แตกกันหลังปี 2531 จนไม่เผาผีกันก็มีอยู่เป็นจำนวนมาก ผมอยากจะเน้นคำกล่าวของ ผศ. เจนวิทย์ ผาสุก ตอนหนึ่งที่ว่า “ผู้บริหารมีพรหมวิหาร 4 (เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา) ในระดับสูงมาก” แต่อนิจจา ตอนนี้แทบจะไม่เหลือพรหมวิหารธรรมเอาเสียเลย มีคนพูดกันหนาหูว่าทำท่าจะเละตุ้มเป๊ะนั้น ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า โชคร้ายจริงๆ
….
เจนวิทย์ ผาสุก.(2554).อดีตเพื่ออนาคตของมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. ใน 40 ปี มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.สำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์