จิปาถะ

ถึงนางแต้ม

เมื่อนึกถึงผู้บริหารของผม หรือที่รู้จักกันใน จิปาถะ ว่า นางแต้มนั้น ผมก็ต้องหยิบคัมภีร์ศาสนามาอ่านทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นพระไตรปิฏกของศาสนาพุทธ พระวรสาร ของศาสนาคริสต์ อัลกรุอาน ของศาสนาอิสลาม หรือคัมภีร์ของศาสนาอื่นๆ ทั้งนี้เพื่อหาหลักธรรมหรือข้อปฏิบัติสำหรับผู้บริหารที่ควรจะมีควรจะเป็น เพื่อกระตุ้นให้นางแต้ม หรือผู้บริหารของผมได้สำนึกว่า เราเป็นผู้บริหาร เราควรจะปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างไร (ผมก็ลำบากพอสมควรนะนี่)

วันนี้ขอนำพระวารสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโก “ผู้นำต้องรับใช้ผู้อื่น” ความว่า
“พระเยซูเจ้าทรงตรัสว่า ท่านทั้งหลายย่อมรู้ว่า คนต่างชาติที่คิดว่าตนเป็นหัวหน้าย่อมเป็นเจ้านายเหนือผู้อื่น และผู้เป็นใหญ่ย่อมใช้อำนาจบังคับ แต่ท่านทั้งหลายไม่ควรเป็นเช่นนั้น ผู้ใดที่ปรารถนาจะเป็นใหญ่จะต้องทำตนให้เป็นผู้รับใช้ผู้อื่น และผู้ใดที่ปรารถนาจะเป็นคนที่หนึ่งในหมู่ท่าน ก็จะต้องทำตนเป็นผู้รับใช้ทุกคน เพราะบุตรแห่งมนุษย์มิได้มาเพื่อให้ผู้อื่นรับใช้ แต่มาเพื่อรับใช้ผู้อื่นและมอบชีวิตของตนเป็นสินไถ่เพื่อมวลมนุษย์(พระวรสาร.265-266)

นางจะสำเหนียก(คอยเอาใจใส่,กำหนดจดจำ) หรือเปล่าก็ไม่รู้ได้ ครับ
….
พระวรสาร.อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ