วันเสาร์ที่ 10 เมษายน 2564
จิปาถะ : เรื่องสั้น โจรปล้มเงินเดือน (คุกคามโจทก์)
10
ระยะนี้ใครๆก็สังเกตได้ว่า นางสาวสาลิณี สีแสบ หรือนางแต้ม ตัวละครของผม ผู้แอบอ้างเป็นรักษาการอธิการบดี มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ จากการสนับสนุนของสภาฯชั่วและห่วยแตกนั้น ตอนนี้เหมือนสัตว์ร้ายที่บาดเจ็บ ดังนั้นมันจะฉีกทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาใกล้ แม่กระทั้งมอเตอร์ไซด์ก็ไม่เว้น “ตำดากแม่งมันเลย”
ฉะนั้น จึงไม่แปลกอะไร ที่นางแต้มจะใช้ตำแหน่งที่แอบอ้าง ให้ลูกน้องที่ไร้ปัญญา จัดการกับหญิงผู้กล้าอยากหนัก ด้วยการจะไล่ออกโดยกล่าวหาว่าขัดคำสั่ง และขาดราชการ ขัดคำสั่งได้ไง เพราะเป็นคำสั่งจากผู้แอบอ้าง และจะขาดราชการได้ไง เพราะเขาก็ยังปฏิบัติงานอยู่ทุกวัน อย่างนี้เรีกยว่า“การคุกคามโจทก์”
ผมเห็นรายชื่อคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงแล้วทั้ง 5 ท่าน มี ป.อ.ส.ย.และณ ดูคุณวุฒิและตำแหน่งหน้าที่ ก็อดคิดเลยเถิดไปถึงครอบครัวของพวกเขาซึ่งน่าจะอบอุ่นและน่ารัก แต่น่าเสียดายที่อาจจะต้องมาติดคุกเพราะรับใช้คนผิด ขนาดน้องแจ็ดแจ๋ รองบริหารบุคคล เขายังไม่ให้เข้ามายุ่งเลย ลองคิดดูสักนิดซิ ครับ
ผมอยากถามว่าพวกคุณมีลูกไหม? ถ้ายังไม่มีก็ควรจะมีซะ เพราะจะเป็นเหตุผลที่ดีที่จะทำให้ไม่ต้องติดคุก
และผมอยากจะถามอีกข้อ พวกท่านไม่รู้หรือว่า นางแต้มนั้นไม่มีสถานภาพอะไรเลยในมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ตอนนี้หน่วยงานข้างนอกเขาก็เริ่มไม่ยอมรับแล้ว พวกคุณจะบ้ากันไปถึงไหน ไปผ่าต้อกระจกซะ หรือไม่ก็เอาตาไปตำอะไรดู อาจทำให้เห็นอะไรชัดขึ้นก็ได้ ไอ้ก๊วก!
ส่วนใครก็ตามที่เป็นเหยื่อ “จงใจเย็น” ไม่ว่าจะเรื่องอะไรที่นางซัดเข้ามา ถ้าอารมณ์บอกว่า “เอาอย่างนี้” สมองจะต้องบอกว่า “เอาไว้ก่อน” ความชัดเจนจะชำระล้างทุกอย่างและชำระแค้นทุกเรื่อง
….