วันศุกร์ที่ 5 มีนาคม 2564 (กรอบบ่าย)
จิปาถะ เรื่องสั้น โจรปล้นเงินเดือน (ไลน์ถึงพ่อ)
5
ถึงพ่อแม่เพิ่งรู้ว่าบ่ายวันที่ 5 มีนาคม 2564 นี้ จะมีการประชุมสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ที่พ่อเป็นคนหนึ่งที่ได้รับการสรรหาให้เป็นกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ และได้ปฏิบัติหน้าที่มาด้วยความซื่อสัตย์สุจริตขยันหมั่นเพียรและรับผิดชอบมาเป็นสมัยที่สองแล้ว นับเป็นเกียรติประวัติของทั้งตัวพ่อเอง รวมทั้งแม่และครอบครัวด้วย แต่น่าเสียดายที่ เตี่ยและแม่ ของเราทั้งสองไม่มีโอกาสได้เห็นความสำเร็จของพ่อ ส่วนลูกก็โชคดี มีโอกาสได้เข้ารับราชการ และมีแนวโน้มที่เจริญตามรอยพ่อ แต่อย่างไรก็ตาม ครอบครัวของเรานั้นยึดมั่นในการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข การทำความดีและยืนหยัดอยู่บนความถูกต้องนั้น เป็นเป้าหมายของครอบครัวอยู่แล้ว สิ่งนี้จะเป็นผลพวงให้ลูกของเราได้เป็นที่เคารพนับถือเช่นเดียวกับพ่อต่อไปแต่ แม่เพิ่งได้ทราบข่าวมาว่า การประชุมสภาฯในช่วงบ่ายวันนี้ จะมีเรื่องสำคัญคือ เรื่อง “การพิจารณายืนยันคำพิพากษาของศาลปกครองสูงสุด” ซึ่งเสนอโดยนายกสภามหาวิทยาลัย จากคำว่า”ยืนยัน” แม่ตีความว่า เมื่อศาลปกครองสูงสุดพิพากษาว่า นางแต้ม รักษาการอธิการบดี มีคุณสมบัติ สามารถเป็นอธิการบดีได้และกระบวนการสรรหาอธิการบดีของสภาฯถูกต้องชอบธรรมแล้ว สภาฯจะยังคงยืนยันส่งชื่อนางแต้มเพื่อขอโปรดเกล้าฯให้ดำรงตำแหน่งอธิการเป็นสมัยที่สองต่อไปอีกครั้ง แม่เห็นด้วยที่สภาฯจะปฏิบัติเช่นนั้น แต่จากช่วงเวลากว่า 3 ปี ก่อนที่ศาลฯจะพิพากษานั้น นางแต้มได้รับการแต่งตั้งจากสภาฯให้ดำรงตำแหน่งรักษาการอธิการบดี และในช่วงเวลานี้เอง นางแต้มได้กระทำความผิดและฝ่าผืนกฏหมายบ้านเมืองหลายต่อหลายครั้ง ปัจจุบันนางตกเป็นจำเลยของศาลคดีอาญาทุจริต มีความผิดตาม มาตรา 157 และอยู่ในระหว่างที่ศาลเมตตาอนุญาตให้ประกันตัวแต่ที่สำคัญที่สุด ก็คือ นางแต้มนั้นมีพฤติกรรม “จาบจ้วง” ดังที่ปรากฏหลักฐานเป็นที่รู้กันโดยทั่วไปแล้วว่า นางมีความผิดตาม มาตรา 112 และเรื่องนี้เองที่แม่เป็นห่วงพ่อมาก จึงไลน์มาบอกพ่อว่า ขอโปรดอย่าได้กระทำการอันเป็นการบังอาจนี้ เลย ครอบครัวของเรานั้นเป็นข้าของแผ่นดินมานานและอยู่เย็นเป็นสุขมาตลอด โดยเฉพาะเตี่ยของเราทั้งคู่ เป็นคนจีนที่อพยพมาจากแผ่นดินใหญ่ เตี่ยจะยกมือพนมเหนือหัวทุกครั้งที่พูดถึงองค์พระมหากษัตริย์ ด้วยความซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณที่ได้เข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร อยู่ใต้ร่มพระบารมีของพระองค์ ซึ่งครอบครัวของเราจะลืมไม่ได้ เด็ดขาดพ่อจ๋า ขอเถอะ อย่าให้แม่ต้องหัวใจสลายและลูกของเราต้องด่างพล้อยเพราะนางแต้มคนนี้เลยนะจ้ะ พ่อ…