วันเสาร์ที่ 21 พฤษภาคม 2565

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (อีกาก 3)

3

ความตอนที่แล้ว : เป็นเหตุให้ทั้งครูบาอาจารย์และพนักงานตลอดจนนักศึกษาป่วยเป็นโรคเซ็ง มีอาการเบื่อหน่าย หดหู่ ไม่มีควมสุข บรรยากาศในมหาวิทยาลัยก็เงียบเหงา ไร้ชีวิตชีวา ประชาชีต่างโจดขานกันว่า เป็นเพราะ “ยายปีศาจควายเฒ่าครองเมือง”ในขณะที่ประชาชีเป็นโรคเซ็ง อาการไม่ค่อยดี แต่นางแต้ม อธิการบดี นางไม่มีเซ็ง มีแต่สนุกมีความสุข สดชื่นรื่นรมย์กับแก้ววิเศษ อยากได้อะไรก็ได้ อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องสนใจว่าจะละเมิดกฏหมายหรือไม่ เพราะนางมี พรบ.คุ้มครองให้ นางสามารถดำรงอยู่ได้ เพราะนางจะไม่ตาย นางจะไม่ลาออก นางจะไม่ขาดคุณสมบัติ นางจะไม่ติดคุก นางจะไม่ประพฤติเสียหาย นางจะไม่ล้มละลาย และนางจะไม่ไร้ความสามารถ นางจะเพลิดเพลินอยู่กับคำสรรเสริญเยินยอปอปั้น การประจบสอพลอ ที่เหล่าทาส เชิดชูนางเหมือนดั่งนางสุลต่านหญิง มีฮาเลม เฮลบลูบอย โทนม่วงครามที่โอ่โถง โอ่อ่าโอฬาร อะลังการ เป็นที่ปฏิบัติงาน และงานหลักของนางก็คือ การจัดการฝ่ายตรงข้าม ใครก็ตามที่ขัดขืนต่อช่องทางทำมาหากินและขัดขืนต่ออำนาจของนาง ฉะนั้น จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า หัวหน้าฝ่ายการเงิน น้องแอบเปิล จึงถูกเลขท้าย เป็นรายแรกๆ ถึงกับบ่นออกมาดังๆว่า “อยากขอโทษเพื่อนๆ ที่เราไม่เชื่อเพื่อนตั้งแต่แรก ถ้าย้อนอดีตกลับไปได้ เราคงไม่เลือกมาบรรจุที่นี่” เท่านี้ก็เจ็บปวดสุดๆแล้วครับ ยังมีอีกมากมายหลายราย ถ้ามีเวลาไปสัมภาษณ์ เขียนได้อีกหลายเล่ม ครับ เจ็บก็ทนเอา ทนไม่ไหวก็ต้องสู้ แล้ววันหนึ่ง ที่ศาลคดีอาญาทุจริตและประพฤติมิชอบ เมืองประทายสมันต์ ม้าขาวกับอัศวินหญิงกล้าก็ปรากฏกายขึ้น พร้อมอาวุธ (หลักฐาน) สร้างความประหวั่นพลั่นพึงให้นางแต้มจนหน้าดำคร่ำเครียดยังกับโผล่มาจากปล่องไฟโรงสีข้าวหญิงกล้าทุ่มสุดตัวเป็นโจทก์ฟ้องนางแต้มอธิการบดี ผู้บังคับบัญชาตัวเองด้วยข้อหาตาม มาตรา 157 “ผู้ใดเป็นเจ้าพนักงาน ปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด หรือปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยทุจริต ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งปีถึงสิบปี หรือปรับตั้งแต่สองหมื่นบาทถึงสองแสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ” และศาลได้ประทับรับฟ้อง เนื่องจากคดีมีมูล นางแต้ม อธิการบดี ม.สารขัณฑ์จึงตกเป็นจำเลย และศาลอนุญาตให้ประกันตัวไป….ยังมีต่อ