วันพุธที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (แม่งมันเอาตาย)
14
มีความคิดเห็นที่น่าสนใจ จาก ท่าน PN. บอกว่า “เป็นผม ถ้าคิดว่าเป็นคนไม่ใช่ ฟาย ให้เขากดหัวง่ายๆ ผมไม่เซ็นตามเงื่อนไขมันหรอกครับ และถ้ามันไม่ยอมเซ็นต่อสัญญา ก็ฟ้องมันละเมิดทั้งศาลปกครองและศาลอาญาทุจริต มันอ้างว่าทำให้มหาลัยเสียชื่อเสียง เสียชื่อเสียงตรงไหนว่ะ? มีแต่ชื่อเสีย จะไปกลัวอะไรมัน มหาลัยเป็นของประชาชนไม่ใช่ของโคตรพ่อ โคตรแม่มัน เสียดายมีคนตั้งเยอะทำไมไม่รวมตัวกันประท้วง เรียกร้องไปที่ อว.หรือนายกรัฐมนตรี ไปกางเต๊น ปักหลักพักค้างที่หน้ากระทรวง อว.ซักเดือน ยิ่งมีคนมากๆยิ่งสนุก ดูซิว่ามันจะนิ่งเฉยไม่ยอมทำอะไรอีกไหม”
เรื่องนี้ ผศ.ดร.La Ph สนับสนุนว่า “เชิญท่านมาจุดประกายความคิดนี้ที่ ม.สารขัณฑ์สักวันนะคะ คิดว่าที่ ม.ลิกอร์ ..?.ตัวพ่อคงไม่พิลึกกึกกือ ลึกลับ แผนสูง และร้ายกาจเท่ากับ .?.ตัวแม่ที่สารขัณฑ์แน่นอนค่ะ”
และท่าน PN. ย้ำกลับมาว่า “น่าจะไม่แตกต่างกันครับ ตัวพ่อ และตัวแม่ ล้วนแต่เกิดจากไข่ (เหี้ย) ตัวเดียวกัน แล้วสมสู่กัน มีลูกหลานบริวารเหี้ยเยอะแยะไปหมดครับ”
จากบทสนทนาจับประเด็นเป็นคำถามว่า ทำไมคนตั้งร้อยกว่าคนถึงพากันกลัว อีแต้ม อธิการบดี ม.สารขัณฑ์ จนไม่กล้าทำอะไร แต่ยอมเป็น ฟาย ให้เขากดหัวง่ายๆ ซึ่งทำให้ผมสงสัยว่า “อีแต้ม น่ากลัวนักหรือ? ถึงได้กลัวลานกันไปหมด” เพื่อให้คลานสงสัย ผมจึงไปถามรุ่นน้องที่เป็นพนักงานอยู่ที่นั่น ปรากฏเป็นคำสนทนาสั้นๆ ตามนี้
คม หักศอก : ฮาร์ด “ที่ว่าใครๆก็กลัวอีแต้ม จริงไหม?
ฮาร์ด : “ไม่มีใครกลัวอีแต้มหรอก มีแต่เกลีดดแม่งมันทั้งมหาลัย”
คม หักศอก : “แล้วทำไมถึงยอมให้มันกดหัวละ กลัวอะไร?”
“กลัวตกงาน” เดี๋ยวไม่มีอะไรจะแดก
และนี่คงเป็นคำตอบให้ท่าน PN.ได้กระจ่างว่า ทำไม่พนักงานที่ ม.สารขัณฑ์ ถึงนิ่งเฉย ขนาด จิปาถะ ยังต้องแอบอ่านเลย เดี๋ยวแม่งมันเอาตาย 555
….