วันจันทร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (ฉันคิดไม่ได้หร๊อก)
ดุ ด่าว่ากล่าวนางแต้ม อธิการ เรียกได้ว่าทุกวันเวลา จนปากเปียกปากแฉะ แต่อีแต้มมันก็ยังเฉย ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน หน้ามึน ทำอะไรบ้าๆบอๆไปวันๆ ถ้าเป็นลูกเขาเรียกว่า “ลูกเทวดา” มาเกิด ถ้าเป็นลูกสาวเขาเรียกว่า ลูกนางฟ้า” มาเกิด แต่ถ้าเป็นยายแก่ อายุ 70 ที่ไปไหนมาไหนก็ต้องใส่แพมเพิส เพราะว่าไม่สามารถควบคุม ขี้ เยี้ยว หรือตด ได้แล้ว ถ้าเห็นนางนั่งอยู่ดีๆเกิดลุกหนีหายไป เชื่อได้เลย กลิ่นมันออก คนแบบนี้ เขาเรียกว่า “อีเปรตนรก” คือ พวกอีผีเปรตมาเกิด
มีนา จัน ถามว่า “แล้วจะทำอย่างไรกันดี” คม หักศอกตอบว่า “ก็ไม่เห็นจะต้องทำอะไร พยายามหายใจไว้ อย่าให้ช็อคตายไปก่อน เพราะความระทึก ที่นางแต้มสรรหามาเล่นงานพวกนั้นได้ตลอดเวลา เปรียบเหมือนเราเชียร์ฟุตบอล ฝ่ายที่เล่นแบบตั้งรับ คือตั้งรับอย่างเดียว บุกเขาไม่เป็น เราซึ่งเป็นคนเชียร์ก็ระทึกจนแทบช็อค เมื่อฝ่ายตรงข้ามบุกเข้ามายิงประตู จะตายให้ได้ นั่งไม่เป็นสุขเลย” แต่นั่นแหละ สำหรับฉัน โชคดีจริงๆที่มีอีเปรต ทำให้ฉันเขียนอะไรได้แปลกๆ ลำพังฉัน เรื่องที่อีแต้มทำ ฉันคิดไม่ได้หร๊อก…
วันนี้ ผศ.ดร. ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล บอกว่า “เป็นความในใจของเธอที่ต้องอดทนต่อสู้กับอำนาจที่มองเห็น เพียงเพราะเธอไม่เลือกฉัน ไม่พอ เธอยังไม่ก้มหัวศิโรราบให้ฉันอีก ต้องจัดการตัดแขนตัดขา ทำทุกอย่างให้เธออับจนหนทาง หมดทางทำมาหากิน ลูกเธออีกสองคนที่ยังต้องเรียน มีค่าใช้จ่าย ไหนจะหนี้สินที่เธอมี เพื่อการดำรงชีวิต คำว่า ศีลธรรม (Moral) คุณธรรม ( Virtue) จริยธรรม (Ethics) ตามหาไม่เจอ ณ ที่แห่งนี้ จะไปร้องแรกแหกกะเฌอกับใครในแผ่นดินนี้ดีหนอ เธอคงรำพึงในใจ
#ขอเป็นหนึ่งกำลังใจ ให้เธอมีพลัง สู้ให้ชนะ #ธรรมค้ำจุนโลก”
และ ผศ.ดร.La Ph บอกว่า “นางแต้มผู้กระหายและผู้ใช้เงิน อำนาจ และอิทธิพลทุกรูปแบบเป็นอาวุธเพื่อห้ำหั่นทุกคนที่ไม่ก้มกราบบาทาอันอัปลักษณ์ของนาง ดังนั้นรางวัลผู้บริหารที่ “ใจดำอำมหิตที่สุดในโลก” คงไม่ใช่รางวัลเดียวที่นางอยากได้เสียแล้ว นางคงอยากได้รางวัลอื่นๆอีกเพื่อสนองตัณหาและความเป็นบุคคลทุรชนแห่งโลก เช่น รางวัลผู้มีจิตพยาบาทที่สุดในโลก รางวัลบุคคลผู้เห็นแก่ตัว/เห็นแก่ได้ที่สุดในโลก และรางวัล……ฯลฯ……”
…