จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (นึกว่าแน่)
9
ขณะที่มีนา จัน และคม หักศอก นั่งสนทนากันอยู่ที่ระเบียงบ้านสีชมพู หลานชายวิ่งมาส่งแผ่นปลิวให้ บอกว่า มีคนเอามาเสียบไว้ที่รั้ว พูดจบแล้วก็วิ่งหายไป
คม หักศอก ค่อยๆคลี่แผ่นปลิวขนาด เอ 4 มีข้อความเกือบเต็มแผ่น เขาค่อยๆอ่านในใจช้าๆ บางช่วงก็ยิ้ม บางช่วงก็หัวเราะ อย่างมีอารมณ์ขัน จน มีนา จัน อดรนทนไม่ได้ ถามว่า แผ่นปลิวมีเรื่องอะไรน่าขำนักรึ คม หักศอก?”
คม หักศอก อธิบายว่า “ที่ขำ เพราะไม่รู้ว่าใครเขียน และไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือนิยาย เพราะผู้เขียนไม่ได้ระบุบุคลและสถานที่ แต่เนื้อหาน่าสนใจ เขียนดีมาก สนุก และได้อารมณ์”
“ไหนแกลองอ่านให้ฟังดังๆซิ”
“ได้ “จิตวิทยาที่ว่าแน่ ๆ เอาเข้าจริงถึงขั้นปรี้ดดดดแตก!!! ในเวลาที่โดนทนายซักถามหันไปมองแต่น้ำปลาตราทิพรส!!!!
ผู้มีหน้าที่อ่านปากขมุบขมิบ!!! ตอบผิดตอบถูก!! ตอบมั่วๆ!!! พอรู้ตัวว่าผิดก็ต๊กกะใจ!!
เหงื่อแตกซ่ะ!!!!
ถึงกับเอ่ยปากสบถว่าตัวเองเป็น “อัลไซเมอร์” จำไรไม่ค่อยได้!!!!อย่าถามมากนัก !!!
ถามไรนักหนา?!? ใครจะไปจำได้?!?
🤣🤣😩 ยอมรับแล้วเหรอว่าแก่แล้ว (ไหนว่ายังสาว) แก่แล้วก็งี้แหละ หงุดหงิด!!! งุ่นง่าน!!!!
หมานายไม่ได้อย่างใจ (มันไม่โง่อย่างที่คิด)
ก็เลยจำเป็นต้องถอนน้องปากแดงออก 2 คน จากผู้เห็นเหตุการณ์กลายเป็นผู้ไม่เห็นเหตุการณ์
… จากนั้นดัน “หมานาย ตัวที่ 1” ไปรับหน้าเสื่อแทน บอกชัดกลางโรงลิเก ว่า ผ.อ. (ผัวแอ๋ว) คนนี้นี่แหละเป็นคนเห็นเหตุการณ์ และไปแจ้งความ!!!!
เขาไม่ใช่ใครอื่น “โดเรม่อนน้องรัก” นี่เอง!!!รับเยอะกว่าใคร!!!
หน้าตาใช้ได้ (ใช้ไปแจ้งความ) แต่ไม่น่าเลย!!!! ดันเชื่อคนเป็นอัลไซเมอร์ แบบนี้ไม่รู้จะเรียกอะไร …?!?!?
เมื่ออ่านจบ มีนา จัน เอื้อมมือไปที่คม หักศอก ถามว่า “แกอ่านมั่วหรือเปล่า เอามานี่ ฉันจะอ่านเอง”
คม หักศอก ส่งแผ่นปลิวให้ มีนา จัน เขารับมาอ่านอย่างตั้งใจ อ่านจบ หัวเราะเอ๊กอ๊ากจนเกือบตกเก้าอี้ “555 นึกว่าแน่ อีเปรต!” …