จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (ลดไขมัน)
4
“วันนี้ขอระเบิดอารมณ์ด้วยสำนวนลูกทุ่ง ไม้เมืองเดิม สักหน่อย … อย่าว่ากันนะ” คม หักศอก โหมโรง ในขณะที่ มีนา จัน ผงกศีรษะยิ้มให้ พูดพอได้ยินว่า “ตามสบายเลย เพื่อน”
“สำหรับข้า ไอ้สุชี๋นายกสภาฯและไอ้กรรมการสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ทั้งหลาย ยกเว้นบางคนนั้น ข้าไม่หวังว่าพวกมันจะมีสำนึกที่ดีอะไรได้อีกแล้ว ไอ้ 5 เอ้ย! ทุกคนแก่จะตาย 5 อยู่แล้ว ยังไปร่วมมือกับอีแต้มทำร้ายนักศึกษาซึ่งเปรียบเหมือนลูกเหมือนหลานได้อย่างไร? ทำไมถึงใจร้ายกันขนาดนั้น? ไม่มีลูกมีหลานกันหรืออย่างไร? หรือจะต้องเป็นลูกหลานของพวกมึงรึ ถึงจะได้รู้สึก สงสารพวกเขาบ้างซิ กว่าคดีจะจบก็ไม่ต้องทำมาหาแดกอะไรกันแล้ว และเรื่องที่ฟ้องก็ไม่เห็นจะเข้าท่า “ทำให้อับอาย” ทุด! หน้ามึงด้านยังกับพื้นถนนคอนกรีตอยู่แล้ว มาทำเป็นอาย หรือทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง เป็นนักร้องเสียงทองหรือไง? อีเปรตเอ้ย!
“พอสบายใหรือยัง คม หักศอก” มีนา จัน เบรค
“ยัง มีนา จัน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ก็ไอ้สภาฯสารเลวพวกนี้แหละ ที่ทำตัวเป็นมหาโจรปล้นเงินเดือนพนักงาน ไม่รู้แม่งมันคิดได้ไง เริ่มมาตั้งแต่ไอ้เวรตะไล Kovid โน่น ออกระเบียบว่าด้วยกอง
ทุนสวัสดิการพนักงานมหาวิทยาลัย ใช้วิธีหักเอาจากเงินเดือนพนักงาน โดยโปรยยาหอมว่า หักเงินของแกแค่นี้นะ และฉันจะออกให้แค่นี้ และเมื่อแกทำงานครบ 10 ปี จะจ่าย
บำเน็จหรือรางวัลให้กับผู้ที่ปฏิบัติงานดีเด่น หลอกกันชัดๆ เพราะถ้าไม่ใช่พวกมึงจะเป็นพนักงานดีเด่นได้อย่างไร ขนาดขอผลงานทางวิชาการมึงยังกันสุดฤทธิ์เลย ส่วนพวกมึงปล่อยฉลุย และที่สำคัญมึงทำผิดกฏหมายเก็บเงินงบประมาณไว้ เหลือก็ไม่ยอมส่งคืนคลัง สตง. เขาทวงอยู่ จ่ายให้เขาไปหรือยังล่ะ? อีขี้ครอกเอ้ย!
ถ้ามึงอยากตั้งกองทุนเพื่อเป็นสวัสดิการพนักงานจริง ก็ให้เขาสมัครใจซิ ให้รับเงินเดือนเต็มตามจำนวนไปก่อน แล้วค่อยมาจ่ายกองทุน จะได้ไม่กระทบกับฐานเงินเดือน ง่ายจะตาย แต่พวกมึงตั้งใจจะปล้นเขา ไอ้พวกชั่ว กูละเบื่อพวกมึงจริงๆ”
“พอหรือยัง คม หักศอก โกรธเขามากๆเดี๋ยวความดันขึ้นนะ?
ไม่ได้โกรธ อยากด่าแม่งมันเล่นเฉยๆ ใช้พลังงานเพื่อลดไขมันซักหน่อย 555
….