วันศุกร์ที่ 18 มิถุนายน  2564 

จิปาถะ  เรื่องสั้น อีเถื่อน (ลุ้นระทึก)

18

1.วันนี้วันศุกร์ที่  18 มิถุนายน 2564  ตำรวจนัดหมายให้นักศึกษาที่ถูก รษก.ม.สารขัณฑ์ แจ้งจับ เพื่อแก้ข้อกล่าวหา ตำรวจจะดำเนินคดีหรือไม่ ยังไม่ทราบได้ ซึ่งคงต้องรอลุ้นระทึก 

กระผม คม หักศอก คนเขียนนิยาย ขอให้กำลังใจนักศึกษาที่เป็นเหยื่อทุกคน ด้วยการสวด “อภัยปริตร” คาถายันทุน เพื่อคุ้มครองป้องกันภัยอันตรายทั้งปวงให้ครับ  “นิมิตอันเป็นลางชั่วร้ายอันใด สิ่งอวมงคลอันใด  เสียงนกที่ไม่ชอบใจอันใด สิ่งที่น่าตกใจอันใด บาปร้าย เคราะห์ร้ายอันใด ฝันร้ายอันใด สิ่งไม่พึงปรารถนาอันใด ที่มีอยู่  ขอสิ่งเหล่านั้นจงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพแห่ง พระพุทธเจ้าฯ พระธรรมเจ้าฯพระสังฆเจ้า”ด้วยเทอญ ขอความสุขสวัสดีมีโชคชัยจงเกิดแก่ทุกท่าน ครับผม

2.ในหนังทีวีเรื่องหนึ่งตัวเอกของเรื่องมาถึงทางตัน ไปไม่ถูก ได้แต่คิดในใจว่า “ทำไมไม่มีใครคิดค้น ปุ่มที่กดแล้วหายตัวไปขึ้นมานะ ฉันจะได้กดและหายตัวไป และจบเรื่องที่ฉันไม่พร้อมที่จะเผชิญนี้”  ผมดูแล้วก็อดคิดถึงนางแต้ม รษก.ม.สารขัณฑ์ ไม่ได้ ตอนนี้นางก็คงจะมีความรู้สึกเช่นเดียวกับตัวเอกในหนังเรื่องนั้น  เพราะนางกำลังเผชิญกับความผิดพลาดที่นางก่อขึ้นเอง และมาถึงทางตัน ไปไม่ถูก  ซึ่งเป็นผลไปตามกฏของเมอร์ฟี่ (Murphy’s law) ที่ว่า “ทุกสิ่งที่สามารถผิดพลาด จะผิดพลาด” (Anything that can go wrong, will go wrong) ตอนนี้นางจึงไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ได้แต่หน้าด้านหน้าทนอยู่ไปวันๆ  เหลือหนทางสุดท้าย คือ รอจุดจบ ตามกฏของเมอร์ฟี่อีกเหมือนกัน  “ความผิดพลาดทั้งหมด.. จะมาเป็นก้อนๆ ในคราวเดียวกัน”

ที่นี้สมมุติว่า เรื่องนี้เป็นตัวผมเอง  ผมยังนึกภาพไม่ออกเลยว่า จะทำแบบนางแต้มได้ไหม?  ตื่นเช้าก็ขับรถเข้าไปในมหาวิทยาลัย เดินขึ้นตึกไปทำงานแบบปกติเหมือนคนอื่นๆ  ไม่มีอาย ไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น  หน้ายังยิ้มระรื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพลิดเพลินกับการเสแสร้งเอาอกเอาใจ “ชุดนี้สวยมากเลยค่ะ ท่านอธิการ”  สีม่วงนี่ขับผิวที่ผ่องของท่านให้ ใสนวลขึ้นจริงๆค่ะ” “จริงรึ! ไหนลองเอากระจกมาสองดูซิ  เออ ! จริงด้วย นวลผ่องขึ้นมาเลย”  เมื่อถึงยามว่างก็จะสั่งการโน่นนี่ไปตามเรื่อง ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ถูกต้อง ซึ่งจะเป็นผลเสียหายแก่ทั้งบุคลากรและมหาวิทยาลัยโดยรวม ก็ไม่สนใจ” 

คม หักศอก หยุดนิดหนึ่ง  “ฉันว่าฉันทำแบบนางไม่ได้  ฉันไม่ใช่คนดีเด่อะไรนักหรอกนะ  แต่ฉันอาย  ต้องอายแน่นอน “แม่ฉันไม่ได้สอนให้หน้าด้านอย่างนั้น”

….