จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก (สารขัณฑ์ 5)

จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก (สารขัณฑ์ 5)

“ปัญหาของ มีนา จัน”8ผมไม่รู้ว่า มีนา จัน มีปัญหาอะไร แต่ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร เขาก็มักจะมาลงที่ผมเสมอ วันนี้ก็เหมือนกัน ลองฟังเขาดูซิครับ“ผู้คนในมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์วันนี้ บ้าบอคอแตกกันไปหมดแล้ว แค่รักษาอธิการบดี “เถื่อน” คนหนึ่ง ที่ไม่สนใจระเบียบบฏิบัติ เกี่ยวกับการรักษาการอธิการบดี ว่าการรักษาการนั้นเขารักษาการได้เพียง 180 วันเท่านั้น ดังนั้นเมื่อหมดเวลาก็ต้องหยุดปฏิบัติหน้าที่ เพราะขืนปฏิบัติหน้าที่ต่อไปก็จะยุ่งตายห่า แต่นางก็ไม่สนใจ “กูจะรักษาการของกูอยู่อย่างนี้แหละ ใครจะทำไม” …“ใช่! ไม่มีใครทำไมหรอก เพราะขนาดศาลปกครองสูงสุดพิพากษาว่า อายุเกิน 60 ปี เป็นอธิการบดีไม่ได้ แม่ก็ไม่สนใจเลย มึนอะไรขนาดนั้น ศาลก็ไม่กลัว อะไรก็ไม่กลัว คุกตะรางก็ไม่กลัว ผมงงไปหมด จะทำอย่างไรดี เอาลงเรื่อส่งออกทะเลไปแบบพวกโรฮินญาจะดีไหนเอ่ย” มีนา จัน คอมเพลน9“แต่คิดอีกที ผมก็ส่งสารนางเหมือนกัน” มีนาจัน เปลี่ยนท่าที “นางน่าสงสารนะ กำลังจะหลุดจากตำแหน่ง มันเป็นการสูญเสียอย่างมหันต์สำหรับนาง ลักษณะอาการที่นางแสดงออกในตอนนี้ ก็คือ ฟากมือฟาดตีนและอวัยวะที่พอจะฟาดได้ไปทั่ว ผู้ใต้บังคับบัญชารักษาอธิการ“เถื่อน” ต่างหลบกันเป็นระนาว ที่กล้าๆกลัวๆก็ยืนดูอยู่ห่างๆ เตรียมทีหนีที่ไล่ไว้ เรียกว่าไม่ประมาท สาเหตุที่นางยังแสดงฤทธิ์เดชอยู่ได้ถึงตอนนี้ ก็เพราะได้ลูกคู่ดี มียาหยี “อัญญี่” เป็นแบล็กอัพ เลยรื่นเริงกันใหญ่ มันเหมือนหมาใกล้ตาย ก็จะทุรนทุราย หรือทำรื่นเริงเป็นธรรมดา ส่วนพวกเห็บหมาที่เกาะหมาอยู่ก็จะพากันกระโดดหนี ซึ่งตอนนี้บางเห็บก็กระโดดหนีกันบ้างแล้ว เช่น ยาหยี “สุตา” เป็นต้น ผมไม่รู้ ว่ายาหยี “วันยี” ยังอยู่หรือเปล่า “เอาตัวรอดเถอะน้อง” เดี๋ยวจะติดร่างแหไปกับเขาด้วยมีนา จัน จบเอาดื้อๆแค่นี้…..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *