จิปาถะ เรื่องสั้น โจรปล้นเงินเดือน (อย่าเช็ดน้ำลาย)

วันอังคารที่ 9 มีนาคม   2564

จิปาถะ เรื่องสั้น โจรปล้นเงินเดือน (อย่าเช็ดน้ำลาย)

9

(3) “ แต้ม แล้วที่ใครๆก็ว่าเธอหน้าด้าน,หน้าทน,หน้าหนา,หน้าไม่มียางอายล่ะ ฉันเคนเขียนสอนเธอให้หน้าหนารึเปล่า?”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า สอนซิ “ตาแก่ขี้ลืม”  ก็เรื่อง “ถูกถ่มน้ำลายรดหน้าแล้วอย่าเช็ด” ไงล่ะ เธอเขียนบอกฉันตั้งแต่ ปี 2014 โน่น ฉันยังเก็บไว้เลย”

“เรื่องมันเป็นอย่างไรนะ ฉันน่าจะลืมไปจริงๆ”

“เธอเล่าว่า  ในประวัติศาสตร์จีนสมัย บูเซ็กเทียน มีมหาอำมาตย์ที่มีคุณธรรมสูงท่านหนึ่ง ชื่อโหลว ซือเต๋อ เมื่อน้องชายของท่านได้รับพระมหากรุณาแต่งตั้งให้ไปเป็นผู้ว่าราชการใต้โจว  ก่อนไปรับตำแหน่งน้องชายได้เดินทางมาหา เพื่อลาท่านและขอคำชี้แนะ”

โหลวซือเต๋อพูดกับน้องชายของเขาว่า[WP1] 

“ครั้งนี้เจ้าได้รับพระมหากรุณาธิคุณใหญ่หลวงนัก อาจมีเหตุให้เกิดการอิจฉาริษยาได้  เมื่อพบคนเช่นนี้เข้า เจ้าจะหลีกเลี่ยงด้วยประการใด”

น้องชายตอบว่า “ถ้าหากเขาถ่มน้ำลายรดหน้า ข้าก็จะเช็ดเสียเองโดยไม่โต้ตอบ”

มหาอำมาตย์โหลวหัวเราะแล้วชี้แจงว่า

“นั่นยังไม่ถูกต้อง การที่เขาถ่มน้ำลายรดหน้าเจ้า แสดงว่าเขาโกรธเกลียดเจ้า หากเจ้าเช็ดน้ำลายของเขาออกเสีย  ก็เท่ากับเป็นการยั่วยุให้เขาโกรธเกลียดเจ้ามากขึ้น สิ่งที่เจ้าควรทำคือ ยิ้มรับแล้วปล่อยให้น้ำลายแห้งไปเอง”

เห็นไหมล่ะ ฉันได้แบบอย่างจากที่เธอสอน เป็นใบเบิกทางสู่ความสำเร็จของฉัน และที่เห็นชัดๆ คือ ไม่ว่าเธอจะด่าว่าฉันอย่างไร ฉันไม่เคยโต้ตอบเลย  แจ๊ดแจ๋เคยโต้ตอบนะ แต่ฉันสกัดไว้”

ยายบ้าเอ้ย! เธอก็เลือกเอาแต่ที่ได้ประโยชน์  ฉันจำได้แล้วละ ฉันเขียนเรื่องนี้จริง แต่ฉันได้อธิบายต่อไปโดยยกคำสอนของท่าน ป.อ.ปยุตฺโต ว่า เรื่องราวทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องของขันติ คือ“ความอดทน, ความทนทานทางจิตใจ สามารถใช้สติปัญญาควบคุมตนให้อยู่ในอำนาจเหตุผล และแนวทางความประพฤติหรือการปฏิบัติ ที่ตั้งไว้เพื่อจุดหมายอันชอบ ไม่ลุอำนาจกิเลส”

“แต่ของเธอ “มันไม่ใช่” เธอไม่ได้ใช้สติปัญญาควบคุมตนให้อยู่ในอำนาจของเหตุและผล เธอประพฤติปฏิบัติ เพื่อจุดหมายอันมิชอบ และลุแก่อำนาจกิเลส  แกมันเลว”

….


 [WP1]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *