จิปาถะ : เรื่องสั้น โจรปล้มเงินเดือน (จดหมายถึง เฮลบลูบอย)

วันอังคารที่ 27  เมษายน  2564

จิปาถะ : เรื่องสั้น โจรปล้มเงินเดือน (จดหมายถึง เฮลบลูบอย)

27

เฮลบลูบอย ที่รัก

เฮลบลูบอยจ้ะ วันนี้แต้มเหงาม๊ากมาก จึงเขียนจดหมายมา อยากจะเล่าเรื่องราวของแต้มให้ฟัง

วันนั้น หลังจากที่ศาลฯไม่อนุมัติการขอประกันตัวแต้ม ในคดี 157 เท่านั้นแหละ อิสระภาพของแต้มก็หมดไปในทันที  แต้มแทบจะไม่ต้องเดินเองเลย เจ้าหน้าที่นำกุญแจมือมาใส่ให้ ก็รู้สึกแปลกดี   และจับแขนจูงแบบลากเดินไปขึ้นรถสีแดงที่สองข้างเป็นลูกกรงเหล็ก เมื่อเจ้าหน้าที่ปิดประตูท้าย รถก็วิ่งออกไป ตอนนั้นบอกตรงๆได้เลยว่าแต้ม คอตก เริ่มกลัว มึนไปหมด เบลอจนแทบมองไม่เห็นอะไร เหมือนตอนขยายม่านตา แต้มนั่งหน้าหมองมาตลอดทาง หัวคิ้วแทบจะติดกัน คิดโน่นคิดนี่ร้อยแปด  ไม่รู้อนาคต ไม่รู้ว่ารถจะพาไปไหน และต่อไปจะเป็นอย่างไร รู้สึกโดดเดี่ยวมาก จนมาถึงเรือนจำ  ที่รู้เพราะเห็นตรงมุมกำแพงตึก มีหอคอยสูงที่เจ้าหน้าที่ถืออาวุธเฝ้าอยู่ เมื่อรถหยุด ประตูหลังรถก็เปิดออก เจ้าหน้าที่ที่นั่งคุมตัวมาสั่งว่า “ลง” แล้วจับแขนพาลากลงจากรถเดินเข้าไปในอาคาร เจ้าหน้าที่พูดโทรศัพท์ “ฉันกำลังพาผู้ต้องขังเข้าไปนะ  ค้นตัวให้ละเอียดด้วย”

“รับทราบ” มีเสียงตอบกลับ

มีผู้คุมมารับตัว   “เข้ามา  เดินไป ไหวหรือเปล่า?” มีเสียงถามเมื่อเห็นแต้มดูท่าทางไม่ดี มีคำสั่งว่า “หยุด”..

ผู้คุมถอนหายใจ เปรยว่า “คนเข้ามาครั้งแรกก็เป็นแบบนี้แหละ อยู่ไปก็ชินเอง แต่ฉันหวังว่าคุณจะไม่อยู่นานจนชินนะ… เข้ากับพวกผู้คุมให้ได้ เข้าใจไหม? และอย่ามีเรื่องกับใคร อย่าลืมนะ  เอ้า …เข้าไป.. เร็วๆ  เข้าไปข้างใน”

ณ บริเวณจุดคัดกรอง  ผู้คุมหญิงหน้าตาดุ พูดเสียงดัง ตะคอกบางคำ เน้นการสั่ง นิสัยคล้ายแต้มมากเลย ต่างกันตรงที่แต้มเป็นฝ่ายถูกสั่ง

“ถอดเสื้อนอกออกซะ…ถอดเสื้อออก ต่างหู แหวน ทุกอย่าง ใส่ไว้ในนี้ เร็วๆ  อย่าให้เราเสียเวลา   หันหน้ามา.. เงยหน้า..อ้าปาก..อ้าอีก ยกลิ้นขึ้น.. ยกลง ยกขึ้น ขึ้นอีก

คราวนี้ผม ก้มหัวลงมา”  ผู้คุมใช้มือแหวงผมแต้มไปมาเหมือนหาเห็บหมา  “เอ้า  เงยได้”

ถอดเสื้อออก… ตอนนั้นแต้มรู้สึกงง “ถอดซิ แต้มถอดเสื้อนอกออก  พอดีมีรูปตกที่พื้น ผู้คุมหยิบขึ้นมาดู 

“รูปแม่คุณรึ”

ยังไม่ทันตอบ ผู้คุมตะคอกว่า “เร็ว  ถอดกางเกงออกให้หมด  เร็วเข้า  ยกแขนขึ้น ถอดกางเกงออก เร็วๆ ถอดกางเกงออก เร็วซิ  ถอดชั้นในออก ยกทรง กางเกงใน ที่สวมอยู่น่ะ แต้มคิดในใจ  ต้าย.. ตาย ฉันต้องมายืนแก้ผ้าต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักด้วยรึ  “อายจัง”

จบแค่นี้ก่อนนะจ้ะ เหนื่อย  แล้วจะเขียนมาใหม่ “คิดถึงเฮลบลูบอยจ้ะ”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *