วันอาทิตย์ที่ 19 กันยายน 2564 (กรอบเช้า)
จิปาถะ เรื่องสั้น อีแสบ (ฆาตกร)
19
พรุ่งนี้ครับ วันจันทร์ที่ 20 กันยายน 2564 เป็นวันที่สำนักงานอัยการจะนำสำนวนคดีที่นางแต้ม ตัวละครของผม หรือรักษาการอธิการบดีเถื่อน มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ฟ้องนักศึกษาจำนวน 4 คน เป็นจำเลยในข้อหาหมิ่นประมาทด้วยการโฆษณา และในจำนวน 4 คน นี้ เป็นนักศึกษาหญิง 1 คน คือ นางสาว อ. ที่เธอมีหลักฐานเอกสาร พยานบุคคล ตลอดจนเวลาและสถานที่ ยืนยันอย่างชัดเจนว่า ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ทั้งรักษาการอธิการบดี เจ้าหน้าที่ตำรวจ และพนักงานอัยการไม่รับพิจารณา ซึ่งเป็นเรื่องที่สร้างความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานให้กับทั้งตัวเธอเอง เพื่อนนักศึกษาและญาตพี่น้องของเธอที่ถูกเจ้าหน้าที่รัฐปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นธรรม “She cried out in pain. but no one wants to hear”
ก่อนหน้านี้เธอได้ทำหนังสือขอความเป็นธรรมไปยังสภมหาวิทยาลัยฯ ให้พิจารณาหาทางช่วยเหลือ และตรวจสอบข้อเท็จจริง และพร้อมที่จะมาให้ข้อมูลเพิ่มเติม แต่ปรากฏว่า เธอไม่ได้รับความเมตตาจากสภามหาวิทยาลัย หลังจากยื่นหนังสือขอความเป็นธรรมไป เธอถูกรองอธิการบดี นางพรดำ เรียกตัวไปพบหลายครั้ง และพยายามขู่บังคับให้เธอไปพบกับรักษาการอธิการบดี อีกทั้งดูถูกเหยียดหยามเธอว่า “มีชื่อเสียงระดับไหน?
เป็นอันว่าจบ เลิกขอความเป็นธรรมไม่ว่าจากใคร นอกจากศาลสถิตยุติธรรม และต้องช่วยตัวเองเท่านั้น
เธอบันทึกความน้อยเนื้อต่ำใจไว้ในเฟสว่า “#เส้นทางการเป็นครูของเราทำไมมันยากเย็นเหลือเกิน เพราะเรื่องคดีที่เกิดขึ้น จากที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลย สำหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันแค่เล็กน้อย แต่สำหรับเรา ต้องดิ้นรนหาหนทางสู้กับผู้ใหญ่มากแค่ไหน จนตอนนี้มันเริ่มทำให้เรารู้แล้วว่าผลกระทบที่เกิดขึ้นจากคดีคืออะไร ?
ที่ผ่านมารายวิชาภาษาอังกฤษ เราได้ A ตลอด ต่างจากตอนนี้ที่คะแนนตกต่ำ เพราะไม่ได้เรียน ไม่มีสมาธิ เกิดความเครียดต่างๆ ยอมรับว่าคะแนนต่ำมาก เรื่องนี้มันบั่นทอนจิตใจของเด็กมากแค่ไหน แต่คุณก็เลือกที่จะทำมันลงไป(https://www.facebook.com/aum.ma.28/posts/577180960098275) เจ็บปวดครับผม
เมื่อได้พูดคุยกัน ผมถามว่า “ได้เตรียมหลักทรัพย์ไปประกันตัวหรือยัง” เธอตอบว่า “ทนายเตรียมให้แล้ว แต่ใจอยากจะไม่ประกันตัวดู จะได้ถูกขังคุกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป” ผมบอกว่า “อย่านะลูก” อย่าประชดชีวิตแบบนั้น มันไม่มีประโยชน์หรอก จงอยู่ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด โดยไม่มีความทุกข์ ทำจิตใจให้สงบเย็น และทำตัวให้เป็นประโยชน์ ส่วนปัญหาที่เกิดขึ้นก็ค่อยๆแก้ไป ถ้าเราเชื่อมั่นในคุณงามความดี พระจะคุ้มครองเราเอง”
ใครที่อยู่ในพื้นที่มีเวลาไปให้กำลังใจเธอด้วยนะครับผม
…