เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (วงแตก)

18

กรณีนางแต้ม รักษาการอธิการบดี(เถื่อน) มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ “ขาขึ้น” ยังคงเป็นเรื่องเม้าท์กันไม่หยุด ทั้งฝ่ายผู้บริหารฯและฝ่ายพนักงานมหาวิทยาลัยฯ ปรากฏว่าทั้งสองฝ่ายได้เข้ามาร่วมกันแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ และนี่คือ บทสนทนาระหว่างตัวแทนของทั้งสองฝ่าย คือ

นาย ก.ตัวแทนฝ่ายผู้บริหารฯหรือฝ่าย “ผลประโยชน์ส่วนตัวนิยม” ซึ่งกำลังคิดจะสลัดนางแต้มออกไปอยู่แล้ว ช่วงนี้จึงเป็นโอกาศที่จะสร้างปฏิสัมพันธ์กับฝ่ายตรงข้าม เพื่อผลประโยชน์ของตนเองต่อไป กับ นาย ข. ตัวแทนฝ่ายพนักงานมหาวิทยาลัยฯ หรือฝ่าย “รักความถูกต้อง” ฝ่ายนี้ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดเพียงให้มหาวิทยาลัยสามารถผ่านวิกฤตที่เกิดขึ้นนี้ไปให้เร็วที่สุด

นาย ก. กล่าวขึ้นก่อนว่า ฝ่ายพวกผมคิดว่าเรื่องนางแต้มตีนโตนี้ เป็นสิ่งประหลาดมหัศจรรย์ หนึ่งเดียวในโลก ถือเป็นจุดขายที่พวกเราคิดว่าจะสามารถนำเงินเข้ามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ได้อย่างมากมายมหาศาล ไม่น้อยกว่าปีละ 100-300 ล้านบาททีเดียว เพียงแต่ประชาสัมพันธ์ให้แพร่หลายออกไป และคอยเก็บค่าผ่านประตูผู้คนที่จะแห่กันมาดูเท่านั้น

นาย ข. ท่านบ้าไปแล้ว นางแต้มตีนโต นอนอยู่ชั้น 2 ในห้องแคบๆ ขืนปล่อยให้คนมากมายแห่ขึ้นไปดู ตึกก็จะพังไปเสียก่อนเท่านั้น

นาย ก. เรื่องนี้ไม่อยาก ขอแค่ให้รับหลักการเท่านั้น ฝ่ายเราก็จะจัดการเองโดยลงทุนทุบผนังตึกด้านนอก และใช้เครนยกนางออกมาไว้กลางสนาม และจัดแสดง คนก็จะแห่กันมาดูอย่างแน่นอน

นาย ข. ของขึ้น กล่าวด้วยเสียงอันดังว่า อันนี้ยิ่งบ้าไปใหญ่ พวกมึงจะเอานางแต้มตีนโตซึ่งกำลังได้รับเคราะห์กรรมอย่างหนักนั้น มาจัดแสดงให้คนดู และเก็บเงิน “ความคิดจัญไรจริงๆ” พวกมึงหวังแต่ประโยชน์ตน แม้กับคนที่เป็นนายมึง เลวระยำจริงๆ

นางแต้มนั้น ถึงเราจะเกลียดนางสักเท่าไรก็ตาม เราจะปล่อยให้พวกมึงทำกับนางอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด ขืนทำไป พวกสิทธิมนุษยชนจะได้แห่กันมาเป็นขบวน

ว่าแล้ว นาย ข. ก็ลุกขึ้น และพูดทิ้งท้ายว่า ไป..ไปไปให้พ้น ไอ้พวกเวรตะไลเอ้ย กูไม่คุยกับมึงแล้ว

….

จบเรื่องจินตนาการ ครับผม