เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (ฆาตกร)
8
มีเสียงตะโกนว่า “ท่านมีนา จัน ท่านบ้าไปแล้ว นางแต้มไม่ใช่ศิลปง ศิลปินอะไรหรอก นางเป็นโรคจิต การทำร้ายคนอื่นนั้น เพราะนางเป็นบ้า”
เสียงตะโกนทำให้มีนา จัน ได้สติ เริ่มคิด “ จริงซิ นางไม่ใช่ศิลปินจริงๆ เพราะศิลปินเขาไม่ทำร้ายคนอื่นอย่างนี้ แล้วนางเป็นอะไร นางเป็นบ้าอย่างที่เขาว่าจริงๆด้วย”
เพราะ 1. การที่นางเรียกผู้ใต้บังคับบัญชามาข่มขู่ให้กลัวเกรงนั้นไม่ใช่ ศิลปะแสดงสด เพราะการแสดง คือ “การเสแสร้ง” แต่นางแต้มไม่ได้เสแสร้ง นางเอาจริง พฤติกรรมต่างๆที่เลวร้ายนั้น เกิดจากจิตใจที่คับแคบ โลภโมโทสัน อิจฉาริษยา ซึ่งเป็นตัวตนที่แท้จริงของนาง
นางจะหาวิธีการเติมเต็มสิ่งที่นางขาดมาตั้งแต่เด็ก เช่น การยอมรับ ต้องชนะ แพ้ไม่ได้ นางต้องเป็นหนึ่ง ฯลฯ ฉะนั้นนางจึงใช้วิธีการขมขู่ บีบคั้น สร้างความเจ็บปวดให้คนอื่น ทำให้นางดูเด่น มีอำนาจ ซึ่งเป็นการบำบัดความบ้าคลั่งของนาง
มีนา จัน สรุปว่า สิ่งที่นางทำนั้น ไม่ใช่ศิปะแสดงสด หรือ Performance Art แต่เป็นการฆาตกรรม ทางจิตวิญญาณ (Spirit Murderer) หรือฆาตกรโรคจิตนั่นเอง
- ศิลปะนั้น เป็นการสร้างสรรค์สิ่งที่เป็นความงาม ความดี และความจริง สิ่งที่นางทำนั้นไม่มีคุณค่าทางความงามแต่อย่างใด ไม่ใช่เรื่องดี ไม่มีคุณธรรม ไม่จรรโลงสังคม และไม่ตรงกับความจริงตามคำสอนทางพระพุทธศาสนา คือ “มนุษย์ไม่ควรเบียดเบียนกัน”
ฉะนั้น จงช่วยกันจับนางแต้มส่งโรงพยาบาลโรคจิตโดยด่วน
ส่งที่ โรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาราชนครินทร์ โคราชนี่แหละ ใกล้ดี
…..