เรื่องสั้น สัพเพเหระ(อีเปรต)

เรื่องสั้น สัพเพเหระ(อีเปรต)


8
ความตอนที่แล้ว: มหิษอสูรได้ขอพรว่า “ข้าแต่พระพรหมธาดา ข้าขอพรแต่เพียงประการเดียว ขอให้ข้าฯมีความเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย ไม่มีผู้ใดในจักรวาลนี้สังหารเด็ดชีพข้าได้”
พระพรหมธาดาตอบว่า “มหิงษาเอ๋ย ผู้ที่มีชีวิตเกิดขึ้นมาแล้วในโลกล้วนต้องการดับสูญไปตามกาละ เป็นกฏธรรมชาติที่ไม่มีใครจะหลีกพ้น การดับสูญมาพร้อมกับการเกิด เช่นเดียวกับความเกิดย่อมนำไปสู่ความตายเป็นธรรมดาโลก เป็นสิ่งคู่กัน สิ่งนี้เรียกว่า กฏแห่งปรักฤติ (ธรรมชาติ) ซึ่งเป็นความยุติธรรมแก่ชีวิตทั้งหลาย แม้พระผู้เป็นเจ้าวันหนึ่งเมื่อถึงกาลก็ต้องสิ้นสูญไป ดังนี้ ผู้ถือกำเนิดย่อมถือเอาความตายเป็นมิตรแท้ สุดแต่ว่าจะเร็วหรือช้าเท่านั้น ด้วยกรรมของแต่ละผู้ย่อมทำให้วันเวลาแห่งความตายแตกต่างกันไป นี่คือสัจจะ มหิงษาเอ๋ย เปลี่ยนความคิดนี้เสียเถอะ เรื่องประทานพรนั้นข้าพร้อมจะให้แก่เจ้าอยู่แล้ว แต่ขอเพียงประการเดียว เจ้าอย่าทำให้ข้าต้องทำผิดกฎเลย เจ้าจงขอในสิ่งที่เป็นไปได้ และไม่ขัดต่อกฏธรรมชาติเถิด”( 108 Gods:155)
มหิษอสูร พิจารณาอยู่คู่หนึ่ง จึงกล่าวกับพระพรหมธาดาว่า
“ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า หากเป็นเช่นนั้น เพื่อไม่ให้ท่านต้องลำบางพระทัย ข้าพเจ้ายังคงยืนยันอยู่เช่นเดิมว่า
อย่าให้ใครในสามโลกสังหารข้าได้ ยกเว้นแต่หญิงผู้มีชาติกำเนิดผิดธรรมชาติ คือมิได้ผ่านครรภ์มารดา และเป็นหญิงที่มีอำนาจทั้งหมดในจักรวาลเท่านั้น จึงจะนำความตายมาสู่ข้าพเจ้าได้
พระพรหมธาดาตรัสว่า “จงเป็นไปตามนั้นเถิด”
ทีนี้สมมุติว่านางแต้มอยู่ใกล้ๆนั้นด้วย และด้วยความโลภตามสันดานของนาง อยากได้พรจากพระพรหมธาดาแบบเดียวอสูรมหิษบ้าง จึงขอพรจากพระพรหมธาดาว่า “ข้าแต่พระพรหมธาดา ผู้ยิ่งใหญ่ ข้าฯขอพรจากท่านเพียงประการเดียว คือ “ขอให้ข้าฯได้อยู่ในตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณท์ตลอดไป
เป็นนิรันดร์ ไม่มีผู้ใดจะมาขับไล่ข้าได้”
ฮ่า ฮ่า ฮ่า พระพรหมธาดาทรงพระสรวลและกล่าวว่า แก่ไม่เคยบูชาข้าเลย อยู่ดีๆจะมาขอโน่นของนี่ได้อย่างไร เคยตัวนี่ อยากได้อะไรก็จะเอาจะให้ตามใจ ฉะนั้น “ไปลงนรกเสียเถอะ อีเปรตเอ้ย”
“จงเป็นไปตามนั้นเถิด”
…..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *