เรื่องสั้น ร่วมสมัย (เป็นเช่นนี้)

เรื่องสั้น ร่วมสมัย (เป็นเช่นนี้)

12

“ที่ถามว่า เมื่ออยู่ที่นี่จะเป็นแบบอยู่ค่ายกักกันใช่ไหม คำตอบคือ ไม่เลย เธอสามารถไปไหนมาไหนได้อย่างสบาย จะลำบากก็เฉพาะที่นี่เท่านั้น ส่วนต่างประเทศสบายมาก  เธอมีโคต้าของเธอเองพร้อมผู้ติดตาม ปีละ 2 ครั้ง นอกนั้นก็จะเป็นการเดินทางไปประชุมในต่างประเทศตามที่กลุ่มจัดขึ้น  ทุกรายการเธอไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น มีเงินติดกระเป๋าพร้อม และที่สำคัญอยากไปบรรยายที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์เล่นสักวันสองวันก็ยังได้…

“ถ้าเธอตกลงก็จะเริ่มจัดพิธีสาบานตนเลย  จากนั้นเธอก็ต้องผ่านการทดสอบ”

“ถ้าไม่ผ่านละคะ” นางแต่มสงสัย

“ต้องทดสอบจนกว่าจะผ่าน”

“ถ้าฉันไม่รับข้อเสนอของท่านล่ะ เพราะอยากกลับบ้านแล้ว”

“ทางเลือกเธอมีทางเดียวคือ ต้องอยู่ที่นี่ ถ้ารับ เธอจะได้ตำแหน่งและผลประโยชน์ตามที่กล่าวมาแล้ว แต่ถ้าไม่รับ เธอก็จะอยู่ในฐานะหญิงรับใช้ ให้เลือกเอา”

“ขอคำถามสุดท้ายค่ะ ถ้าตอบได้เคลียร์ก็เป็นอันตกลง” นางแต้มหยุดนิดหนึ่งและถามว่า “ทำไมจึงเลือกฉันเป็นทายาทล่ะคะ เพราะดูไม่สมเหตุสมผลเสียเลย”

ท่านนายพลหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ตอบนางแต้มว่า “เพราะเธอเป็นญาติของฉันนะซิ”

“ไม่เข้าใจค่ะ  เราจะเป็นญาติโกโหติกากันได้อย่างไร”

“จากการค้นคว้าเอกสารต่างๆเป็นจำนวนมาก ซึ่งเธอสามารถตรวจสอบได้ พบว่า ครอบครัวของพวกเราหลบหนีภัยสงครามและได้แยกย้ายกันเพื่อความปลอดภัย พี่น้องและพ่อแม่ของฉันแยกเดินทางไปทางทิศตะวันออกข้ามชายแดน ดูเหมือนจะไปทางสวนผึ้ง ส่วนฉันเลือกอยู่ที่นี้ และตอนนี้เหลืออยู่เพียงคนเดียว ดังนั้นเธอคือญาติคนหนึ่งในเครือญาติของฉันในต่างแดน นี่คือเหตุผลที่ฉันเลือกเธอให้มาอยู่ที่นี่ และเลือกเธอเป็นทายาทเพราะเชื่อว่าเธอจะทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของครอบครัวเรา และชาติภูมิของเรา”

“ผมฝันแค่นั้นก็ตกใจตื่น”

อื่อ! มีเสียงคนพูดเบาๆพอได้ยินว่า  “รากเหง้าของนางมาจากตรงนั้นนี่เอง ถึงได้เป็นเช่นนี้”

…..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *