จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (เสียทั้งคู่)

วันอังคารที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2566

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (เสียทั้งคู่)

24

“หมายศาลมาหรือยัง?” มีนา จัน ตะโกนถาม

คม หักศอก ตอบว่า “ยังเลย รอมาหลายวันแล้ว ไม่เห็นมาสักที และเนื่องจากฉันอายุมาก ทำให้รู้สึกกังวล  เมื่อคืนเลยเก็บไปฝัน  ว่าเจ้าหน้าที่ส่งหมาย มาตะโกนเรียกที่หน้าบ้าน สะดุ้งตื่น ที่ไหนได้ฝันไป”

“แย่นะ” มีนา จัน บ่น “สังคมปัจจุบันนี่  อะไรนิดอะไรหน่อยก็ฟ้องร้องกัน  พูดกันไม่ได้ทั้งๆที่พูดภาษาเดียวกัน อย่าง เช่น นึกเอาเองว่า คนที่เขาเขียนถึงซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้   ว่าเป็นตัวเอง และนึกเลยเถิดไปว่า พูดอย่างนี้ดูถูกกันนี่หว่า ก็เลยจ้างทนายฟ้องมันเสียเลย” ซึ่งฉันก็ยังงงๆอยู่เหมือนกัน จะสามารถอธิบายให้ศาลเห็นคล้อยตามได้อย่างไรว่า เป็นคนเดียวกัน” ยากมาก ยากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด”

คม หักศอก พูดอย่างไร้อารมณ์ว่า  “ก็เป็นเรื่องของเขา เขามีสิทธิ์ที่จะเป็นโจทก์ฟ้องเราได้ ส่วนเราตกเป็นจำเลยก็มีหน้าที่สู้ความไป ไม่มีทางเลือก”

“ฉันว่ารายการนี้มันไม่แฟร์ ดูเหมือนคนที่ฟ้องแกจะอายุยังน้อย ส่วนแก ปาเข้าไป 81แล้ว ถ้าเป็นกีฬาชกมวย ถือว่าเป็นมวยคนละรุ่น ชกกันไม่ได้ ไม่ถูกต้อง ดูไม่ดี เป็นการรังแกคนแก่ ซึ่งฉันก็เพิ่งเคยเห็นที่นี่แหละ ทุเรศมาก ขาดความเป็นสุภาพบุรุษ เห็นมีแต่เขาเมตตาสงสารคนแก่ เช่น ช่วยพาข้ามถนน ช่วยซื้อของที่คนแกนั่งขายอยู่ข้างทาง ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะซื้อไปทำไม แต่อยากจะช่วย”  

“นี่ มีนา จัน แกไม่ต้องมาเดือดร้อนแทนฉันหรอก ฉันยังโอเค ฉันไม่มีอะไรจะต้องเสีย ถ้ามันจะแพ้ก็ต้องยอม  ส่วนเงินจะเรียกฉันเท่าไรก็เรียกไปเถอะ ฉันก็ไม่มีให้หรอก เพราะเงินบำนาญฉันมีเพียงแค่สำหรับใช้จ่ายตามกฏหมายเท่านั้น  มีไม่พอให้หัก”

“ฉันว่า เป้าหมายเขาไม่ได้ต้องการเงินทองของแกหรอก เขามีรายได้อย่างอื่นเยอะอยู่แล้ว แต่เขาอยากให้แกลำบาก อยากจะเอาแกให้ตาย”

“ก็ช่างเขาเถอะ  ฉันลำบากอยู่แล้ว ลำบากขึ้นอีกนิดหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นไร ส่วนจะเอาให้ตายก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน  เพราะอย่างไง ฉันก็ตายอยู่แล้ว”

“555  แสดงว่างานนี้ขาดทุน “เสียทั้งคู่”

……

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *