จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (War & Peace)

วันอังคารที่  14  กันยายน  พ.ศ. 2564

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (War & Peace)

14

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา วันที่ 12 กันยายน  2564 ตั้งแต่เวลา 8.00 – 17.00 น ที่มหาวิทยาลัยกำแพงมณี ประชาคมชาวกำแพงฯ ได้นัดหมายกันออกมาประกาศยืนยันตัวตนว่า มหาวิทยาลัยกำแพงมณีแห่งนี้ เป็นบ้านหลังที่สองของพวกเขา  เขาแจ้งเกิดที่นี่ เขามีส่วนเป็นเจ้าของ  พวกเขาจึงพากันมาทำความสะอาดอาคารทุกหลังและบริเวณโดยรอบอาคาร ปรากฏภาพถ่ายให้เห็นเป็นประจักษ์พยานอย่างชัดเจน  

กระผมขอแสดงความชื่นชมยินดีอย่างจริงใจกับทุกท่าน เพราะท่านต้องประกาศความเป็นเจ้าของให้สาธาณะชนได้รับทราบว่า  มหาวิทยาลัยแห่งนี้ พวกท่านมีส่วนเป็นเจ้าของ  หากท่านไม่ประกาศตน  ท่านอาจสูญเสียความเป็นเจ้าของไปโดยปริยาย  สมมุติว่า  เรามีที่สักแปลงหนึ่ง ถ้าเราปล่อยทิ้งไว้  ไม่ไปดูแล วันดีคืนดีอาจมีคนชั่วที่เห็นแก่ประโยชน์ตน มาแอบอาศัยทำมาหากินอยู่  เมื่อนานวันเข้า  พวกเขาก็จะเข้าครอบครองตามกฏหมายครอบครองปรปักษ์  เราก็จะสูญเสียที่ของเราไปโดยปริยาย

และที่มหาวิทยาลัยกำแพงมณีก็เช่นกัน ถ้าท่านปล่อยปะละเลย ให้พวกคนชั่วเข้ามาครอบครอง อาศัยทำมาหากินกันอย่างสนุกสนาน ด้วยวิธีการอย่างไรก็แล้วแต่ เช่น รวมหัวกัน จนเราหมดสิทธิ์ไป

ผมขอยกตัวอย่าง มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ที่กำลังจะกลายเป็นมหาวิทยาลัยของครอบครัวนางแต้มไปโดยปริยายแล้ว  เพราะตอนนี้กำลังใช้ชั้น 2 ของอาคาร 15 ชั้น ทดลองปฏิบัติการตามโครงการ “นันทนาการครอบครัวสถาน ”  โดยจะแบ่งบริเวณเป็นส่วนๆ เช่น บริเวณสำหรับเลี้ยงดูและให้ลูกหลานวิ่งเล่น, บริเวณพักฟื้นผู้ป่วยด้วยโรคมะเร็ง, บริเวณพักผ่อนหย่อนใจของครอบครัว และต่อไปอาจจะมีบริเวณบริบาลผู้ชราภาพด้วย

“ถ้าไม่อยากให้คนชั่วชนะ คนดีก็อย่านิ่งเฉย”   ฉะนั้นต้อง Active  อยู่ตลอดเวลา  ช่วยกันคิดช่วยกันทำกิจกรรมอะไรก็ได้ อย่าให้เงียบ เพราะความเงียบจะเป็นโอกาสของคนชั่ว ที่จะตีกินเรื่อยไป

ผมหวังว่า การประชุมสภามหาวิทยาลัยในอีกไม่กี่วันนี้  เราต้องรู้เรื่องว่า จะเอาอย่างไรกันแน่ จะเอาสันติภาพหรือสงคราม

สุดท้ายผมขอแสดงความเสียใจกับคุณ วว. ผู้มีสิทธิ์ต่ออายุราชการหลังเกษียณในปีนี้  แต่ไม่ได้รับการพิจารณา อย่าเสียใจครับ หลุดจากตรงนี้ก็ดีเหมือนกัน  ท่านมีความรู้ความสามารถ คิดทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมและตัวเองได้อีกเยอะ ที่สำคัญท่านไม่ใช่คนแรกที่ไม่ได้รับการต่ออายุราชการ  ตอนผมเกษียณมีเพื่อนบอกว่า ผมจะได้ต่ออายุราชการ ผมตอบไปโดยไม่ต้องคิดเลยว่า “เขาไม่เอาผมหรอก ผมคิดไม่เหมือนพวกเขา” และก็เป็นเช่นนั้น ….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *