เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (อยากสะกดจิต)

12
เมื่อวานนี้ผมเพิ่งดู Freud ฟรอยด์ ผู้คิดค้นทฤษฎีจิตวิเคราะห์ที่โด่งดัง จบ เป็นหนัง ทีวีซีรีส์ ของ Netflix ที่นำช่วงชีวิตของ ฟรอยด์ ในปี ค.ศ.1886 ที่เขากำลังเริ่มพัฒนาวิธีการสะกดจิตมาใช้สำหรับรักษาคนป่วย ก็สนุกดีครับ มีประโยคโหดๆที่ผมนำมาใช้ ใน จิปาถะ เรื่องสั้นของผม “ฆ่าตัวตายซะ ทำเร็วๆด้วย” โหดดีครับ ดูแล้วก็นึกถึงนางแต้ม รักษาการอธิการบดี (เถือน) หรือ ตัวละครของผม นางก็คงจะบ้าๆบอๆเป็นโรคจิตแบบตัวละครในหนัง คือ มีทั้งดีและร้าย แบบ (Two in one) แต่นางแต้มของผมเหนือชั้นกว่านั้นเยอะ คือ มีแต่ร้ายอย่างเดียว (Only one in one)

ที่ผมชอบก็ตรงที่มีเรื่องการสะกดจิต คือ สะกตจิตไม่ให้รู้สึกตัว และสั่งให้ไปทำอะไรร้ายๆ ก็ได้ แล้วก็สำทับว่า ทำแล้วก็ให้ลืมเสีย จำไม่ได้
ผมก็เลยอยากสะกดจิตได้บ้าง จะได้สะกดจิตใครต่อใครให้ไปทำอะไรตามที่ผมต้องการ เช่น จะสะกดจิตให้ เจ้า Kovid หรือไอ้เวรตะไล ใส่ชุด ซุปเปอร์แมน พยายามจะยกเสาธงหน้ามหาวิทยาลัยฯ โขกหัวตนเอง แทนที่จะเอาหัวโขกเสาธง ซึ่งง่ายกว่า แต่ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ผลก็คือเลือดไหลแดงฉานไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว ร้อนถึงตำรวจต้องนำตัวไปโรงพัก เมื่อ ไอ้เวรตะไล หรือ Kovid รู้สึกตัวก็จำอะไรไม่ได้เลย แต่ตำรวจไม่เชื่อ
เท่านั้นยังไม่พอ ผมจะสะกดจิตนางแต้ม ทำแบบในหนัง คือ ใช้มือผลักหน้าผากนางแต้ม ให้ล้มหงายลง และสะกดจิตให้นางหลับไป ส่วนที่ผมจะสั่งให้นางไปทำอะไรบ้างนั้น “ผมไม่บอกหรอก” …