เรื่องสั้น “กลัว” (สาม)

จิปาถะ (New season)

เรื่องสั้น “กลัว”

3

ความตอนที่แล้ว “ดูเหมือนว่าเสวนาสมาชิกจะยอมรับว่านางแต้มเป็นขี้  แต่มีเสียงดังขึ้น “ผมว่านางไม่ได้เป็นขี้หรอก “ นางเป็นผี (เนียงก็อดคะมอย)”

เสวนาสมาชิกหันหน้ามาทางเสียงนั้นพร้อมกันราวกับนัดหมายกันไว้ ทุกคนทำหน้าตื่นกลัว สงสัย  เสียงที่ค้านขึ้นจึงอธิบายว่า “ที่บอกว่านางเป็นผี  เพราะนางชอบหลอก หลอกคนโน้นหลอกคนนี้ไปตามธรรมชาติของผี เช่น หลอกว่าจะให้แต่ไม่ให้ ทำเป็นยิ้มแย้มแต่ฟาดฟัน ซึ่งทำให้ครูบาอาจารย์และเจ้าหน้าที่เกรงกลัว เมื่อเห็นนางเดินผ่านก็จะก้มหน้า ไม่กล้าสบตา เพราะกลัวผีเข้า  เมื่อหมดเวลาทำงาน ทุกคนก็จะรีบกลับบ้าน เพราะกลัวผีหลอก ที่ชัดเจนก็คือ หน้าตานางเหมือน “คะมอย”

สุภาพสตรีอดีตหัวหน้าคณะมนุษย์แสดงหน้าตาชื่นชมผงกศีรษะขึ้นลงแสดงอาการยอมรับ

แต่มีเสียงพูดขึ้นว่า “แต่นางเป็นสิ่งมีชีวิตนี่ นายคมหอก จึงอธิบายว่า “คนที่ตายไปแล้วไม่ใช่คน เป็นผี เป็นสิ่งไม่มีชีวิต และที่แน่ๆก็คือ นางหลอกทุกคนว่านางเป็นอธิการบดี ทั้งๆที่นางไม่ได้เป็น เหตุผลอีกประการหนึ่งที่สนับสนุนว่านางเป็นผี ก็คือ เมื่อพวกหมานายเห็นผี ก็พากันเห่าหอนต้อนรับเจ้านายกันสนั่น  เพราะมันเป็นพวกเดียวกัน”

เสวนาสมาชิก เงียบ ดูเหมือนว่าทุกคนจะเปลี่ยนใจมายอมรับข้อคิดเห็นใหม่ว่า นางเป็นผี

แต่มีเสียงค้านขึ้นมาอีกว่า นางไม่ใช่ผีหรอก นางเป็น….

…..

ยังมีต่อ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *