เรื่องสั้นเหตุเกิดที่ ม. สารขัณฑ์(คดี)

1

มีนา จัน กระซิบกับคม หักศอกว่า “แกรู้หรือไม่ว่า ข้าราชการ พนักงานมหาวิทยาลัยทั้งสายผู้สอนและสายสนับสนุนการสอน ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์นั้น วันๆ เขาทำอะไรกันบ้าง”“เป็นครูก็ต้องสอนนะซิ ถ้าว่างจากการสอนก็ต้องเตรียมการสอน และทำงานประจำอื่นๆ”คม หักศอก อธิบายฉาดฉาน“ไม่ใช่หรอก” มีนา จัน แย้ง “แล้วเขาไปไหนกันล่ะ” “อ๋อ! พวกเขาต้องไปสถานีตำรวจบ้าง ไปพบอัยการบ้าง ไปศาลคดีอาญาทุจริต หรือไม่ก็ไปศาลปกครอง” ตามหมายนัด“มันเกิดอะไรขึ้นล่ะ แล้วจะมีเวลาสอนหนังสือหนังหารึ” “ก็นั่นนะซิ แทนที่จะเอาเวลาไปพัฒนาตัวเอง เพื่อนำความรู้มาพัฒนาองค์กรและนักศึกษา กลับต้องมาทำอะไรกันแบบนี้ เสียเวลา เสียเงิน เสียสุขภาพจิตด้วย” “ก็ไม่รู้อย่างไร เพราะทั้งคณาจารย์และนางแต้มมีเรื่องฟ้องร้องกันไม่หยุดหย่อน ทั้งสองฝ่ายเปลี่ยนกันเป็นผู้แจ้งความร้องทุกข์และเป็นผู้ต้องหา หรือไม่ก็เป็นทั้งโจทย์และจำเลยในศาล และนี่เป็นส่วนหนึ่ง (ไม่ครบ) ของคดี คือเมื่อวันที่ 30 กรกฏาคม 2563 ผู้ต้องหาก็พากันไปพบอัยการ ตามที่นางแต้มหรือรักษาการอธิการบดีแจ้งความร้องทุกข์ ข้อหาหมิ่นประมาทด้วยการโฆษณาวันที่ 4 สิงหาคม 2536 ก็จะไปศาลอาญาทุจริต หญิงผู้กล้า เป็นโจทย์ ฟ้องนางแต้ม รักษาการอธิการบดี เป็น จำเลย ตาม ม. 157วันที่ 5 สิงหาคม 2536 ก็จะไปศาลอาญาทุจริต อ.ปัญโญ หรือ อ.เปิ้ม เป็นโจทย์ ฟ้องกรรมการสภามหาวิทยาลัย เป็น จำเลย ตาม ม. 157วันที่ 17 สิงหาคม 2563 ศาลสารขัณฑ์ นัดจำเลย 9 คน (นัดแรก) นางแต้มแจ้งความร้องทุกข์ ข้อหาหมิ่นประมาทด้วยการโฆษณา ที่ สภ และฟ้องศาลสารขัณฑ์ด้วยวันที่ 27 สิงหาคม 2563 ก็จะไปศาลปกครอง พนักงานมหาวิทยาลัย จำนวน 107 ท่าน เป็นโจทย์เ ฟ้องนางแต้ม รักษาการอธิการบดี เป็น จำเลย คดี 1.5/1.7 รวม 107 คดีวันที่ 28 สิงหาคม 2536 หญิงผู้กล้า ก็ไปศาลคดีอาญาทุจริตอีก เพราะเรื่องยังไม่จบ วันที่ 31 สิงหาคม 2563 ผู้ต้องหาทั้งหมด จำนวน 9 ท่าน ต้องเข้าพบอัยการ ตามที่นางแต้มหรือรักษาการอธิการบดีแจ้งความร้องทุกข์นี่เฉพาะเดือนสิงหาคม 2563 นะครับ เดือนต่อไปตารางยังไม่ออก สนุกดีแท้ มหาลัยของข่อยสุดท้ายอยากจะเรียนถามว่า “ท่านผู้ว่าราชการจังหวัด ท่านสมาชิกสภาผู้แทนราษฏร์ และพี่น้องประชาชนทั่วไป ท่านไม่คิดจะเข้าไปดูในมหาวิทยาลัยของท่านบ้างหรือว่า พวกเขากำลังทำอะไรกัน หรือจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ เพราะไม่ใช่เรื่องของฉัน”ครับผม…