วันจันทร์ที่ 3 พฤษภาคม 2564
จิปาถะ (โพสต์ครั้งแรกเมื่อ 15 ตุลาคม 2557)
ความปรารถนา
ฉันยืนอยู่กลางห้องที่เรียกว่า “สภาฯ” รอบด้านเป็นผนังที่เหมือนดั่งขุนเขาทะมึนล้อมรอบ แฝงเร้นด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ บ่งบอกถึงความดีงาม ความยุติธรรมด้วยเสียงสะท้อนแห่งคุณธรรม
ฉันกราบนมัสการองค์พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์สัญลักษณ์แห่งความเลื่อมใสศรัทธาของหมู่ชนที่ประดิษฐานอยู่เหนือแท่นบูชาเบื้องหน้า และสัญลักษณ์ของความเป็นชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ที่อยู่คู่แผ่นดินนี้มายาวนานและตลอดไป
ฉันขอคารวะต่อภาพถ่ายของอดีตผู้บริหารที่แขวนเรียงรายอยู่โดยรอบ เปรียบดั่งกำแพงศิลาที่สถิตของดวงวิญญาณท่านที่เสียไปแล้วและสายตาของผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ที่จ้องมองมาจากทุกสารทิศ เพื่อป้องกัน ความชั่วร้ายที่จะเล็ดลอดเข้ามาและเล็ดลอดออกไป
ฉันขอคารวะผู้เป็นประธานและคณะกรรมการที่เป็นองค์กร สัญลักษณ์แห่งความศักดิ์สิทธิ์ เกียรติคุณ ความดีงาม ความซื่อสัตย์สุจริตและเที่ยงธรรม
ฉันขอคารวะสถานที่อันเป็นจุดเริ่มต้นการเป็นข้าราชการของฉัน แหล่งเรียนรู้ เสริมสร้างปัญญา แก่หมู่ชนในฐานะสถาบันการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น
ฉันปรากฏตัว ณ กลางมณฑลอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ ด้วยหัวใจที่เปี่ยมล้นด้วยศรัทธาต่อองค์กร เพื่อป่าวประกาศให้ได้ทราบถึงเคราะห์กรรมที่ฉันได้รับ จากความโหดร้ายกราดเกรี้ยวดั่งทะเลบ้าที่กระหายเลือด
ฉันเหมือนนกน้อยที่ถูกฝูงเหยี่ยวรุมจิกตีจนขนปีกหลุดร่วงเนื้อตัว เต็มไปด้วยบาดแผลที่เปรอะไปด้วยเลือดจากกรงเล็บที่แข็งแกร่งและดุร้าย
เมฆทะมึนแห่งความอยุติธรรมโอบล้อมฉันอย่างดุดัน พร้อมที่จะกระชากฉันให้แตกขาดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยพัดลอยไปกับพายุที่เหี้ยมโหด
ความรัก ความเมตตา ความเอื้ออาทร และความยุติธรรมจากภายนอก ช่วยโอบอุ้มฉันไว้ ให้มีพลังใจพลังกายเข้มแข็งยืนหยัดต่อสู้
แต่บัดนี้ ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว
ฉันสลัดทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยมีให้กับความอยากได้
สิ่งสูงสุดในชีวิตคือเกียรติประวัติของครอบครัว ที่ได้เป็นข้า ของราชการคือพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ฉันก็ให้ไปหมดแล้ว
นอกเหนือจากความเจ็บปวด สิ่งที่ฉันยังเหลืออยู่ก็คือ ความปรารถนา
ฉันปรารถนาให้องค์กรอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ เป็นพลังอันไพศาลแห่งความยุติธรรม ความดีงามที่สามารถขจัดความมืดบอดและสิ่งชั่วร้ายออกไปให้หมดสิ้น
ฉันปรารถนาความเมตตาสำหรับเพื่อนพ้องพี่น้องฉัน ที่ตกอยู่ในสภาพไม่ต่างไปจากฉัน โปรดช่วยประคับประคองพวกเขา “ให้เหมือนมารดาใหม่ โน้มกายลงประคับประคองบุตรน้อยให้ดื่มนมจากถันของเธอ”
ฉันขออธิฐาน ณ มณฑลอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า กับเพื่อนพ้องน้องพี่ สู่ความเจิดจ้า ด้วยความรัก ความหวัง ความยุติธรรมและความดีงาม
ขอจารึกความทรงจำไว้กับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ตลอดไป
….