วันพฤหัสบดีที่ 29 เมษายน 2564
จิปาถะ : เรื่องสั้น โจรปล้มเงินเดือน (ทักษะสำคัญ)
29
ผมเป็นครูสอนวาดเขียน แต่ก็ไม่ค่อยได้สอนเนื้อหาวิชาสักเท่าไร จะเน้นสอนในเรื่อง คุณสมบัติการเป็นคนดีที่สังคมต้องการ คือ มีความซื่อสัตย์สุจริต มีความรับผิดชอบ มีความขยันหมั่นเพียร และสามารถพัฒนาได้ การพัฒนาได้ตามความเข้าใจของผมก็คือ ความสามารถนำเอาสิ่งที่ตนเองมี มาใช้ให้เกิดประโยชน์กับตนเองและสังคมได้อย่างเหมาะสม
ดังนั้น ในกรณีของนางแต้ม ตัวละครของผม หรือรักษาการอธิการบดี มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ เป็นโจทก์ฟ้องพนักงานมหาวิทยาลัยฯ ข้อหาหมิ่นประมาทด้วยข้อความอันเป็นเท็จ และเมื่อศาลฯยกฟ้อง จึงเท่ากับ “ข้อความที่นางแต้มอ้างว่าเป็นเท็จนั้น ไม่ถูกต้อง แต่เป็นข้อความที่ถูกต้องเป็นจริง”
จากเหตุผลที่กล่าวมา คำพิพากษาของศาลฯ ได้ยืนยันแน่ชัดแล้วว่า นางแต้ม แอบอ้างเป็นรักษาการอธิการบดีโดยมิชอบด้วยกฏหมาย และนี่คือสิ่งที่พนักงานมหาวิทยาลัยมี ซึ่งจะต้องนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ให้ได้ จึงจะเรียกว่า “สามารถพัฒนาได้”
สิ่งที่พนักงานมหาวิทยาลัยต้องทำเป็นอันดับแรกคือ แจ้งให้สภามหาวิทยาลัยทราบ เกี่ยวกับคำพิพากษาของศาลฯ เพื่อสภาฯจะได้ดำเนินการแต่งตั้งรักษาการอธิการบดีคนใหม่ต่อไป และดำเนินการสรรหาอธิการบดีที่ถูกต้องตามกฏหมาย โปรดเกล้าฯ เพื่อมหาวิทยาลัยจะได้เดินหน้าต่อไป และถ้าสภาฯไม่ดำเนินการก็ฟ้องอาญา 157 ได้ทันที
นอกจากนั้น ให้แจ้งไปยัง กระทรวง อว.ด้วย ในขณะเดียวกันก็พากันไปโรงพักแจ้งความดำเนินคดีกับนางแต้มโดยใช้คำพิพากษาของศาลฯ ฐานแอบอ้างเป็นรักษาการอธิการบดี
ส่วนนางแต้ม ซึ่งตามปกติก็จะหมดสภาพการเป็นรักษาการอธิการบดีไปโดยปริยายตามคำพิพากษาของศาลฯ แต่ถ้านางยังดือรั้น เพราะไม่สำนึกอะไรเลย พวกเราก็ต้องร่วมมือกันอย่างจริงจัง โดยใช้ “อารยะขัดขืน” ปฏิเสธที่จะยอมรับคำสั่งใดๆ โดยใช้คำพิพากษาของศาลเป็นเกราะป้องกันตัว “ไม่มีใครปกป้องพวกเราได้ นอกจากพวกเราปกป้องกันเอง” ต้องช่วยกันครับ
ส่วนฝ่ายบริหาร ไม่ว่าจะเป็นรอง, ผู้ช่วย หรือที่ปรึกษาของอธิการบดี ก็จะหมดสภาพไปโดยปริยายเหมือนกัน แต่ถ้ายังดื้อรั้นแบบเดียวกับนางแต้ม ยังทำตัวเป็นขี้ข้าของนาง พวกเราก็ไปแจ้งความดำเนินคดี เพราะพวกนี้เป็นพวกไม่ถูกต้องตามกฏหมายทั้งนั้น
ฉะนั้น อยากอยู่รอด อยากให้เรื่องนี้จบๆไปเสียที จงใช้ทักษะสำคัญ คือ “ความกล้า” ที่ทุกคนมีอยู่แล้วให้เต็มตามศักยภาพ “เราต้องส่งเสียง ถ้าเราอยากให้คนอื่นได้ยิน”
….