วันพฤหัสบดีที่ 17 ธันวาคม 2563
จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (ศาลเจ้าแม่)
17
ตอนนี้ สามทุ่มกว่าแล้ว นางแต้มยังคงนั่งอยู่ที่นั่น บนดาดฟ้าตึก 15 ชั้น ใจนางว้าวุ่นสับสนทุกข์ทนสุดทรมานกับเคราะห์กรรมที่โถมเข้ามาดั่งลมพายุที่พัดกระโชคอย่างไร้ทิศทาง ทันใดนั้นความคิดของนางแวบขึ้น ฉันจะกระโดดจากกันสาดดาดฟ้า ให้ตกลงไปตายเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป จะได้หมดเรื่องกันเสียที ฉันเคยได้ยินมาว่า “ความตายนำความปิติยินดีมาสู่ผู้ที่จากไป แต่ทิ้งความเจ็บปวดให้คนที่เหลืออยู่” ใช่! ฉันไปแล้วก็จบ ส่วนใครจะต้องติดคุกกันบ้างก็เรื่องของใครของมัน ส่วนหนี้สิน 1.5/1.7 ใครมาเป็นอธิการบดีก็หาใช้กันไปก็แล้วกันฉันไม่เกี่ยว
แต่ “ความมืด” ฉันจะไม่ทำอย่างที่คิดหรอก มันเรื่องอะไร ฉันต้องกล้าหาญซิ และต้องผ่านวิกฤตินี้ไปให้ได้ “เพราะการตายอย่างกล้าหาญนั้นง่ายกว่าการใช้ชีวิตอย่ากล้าหาญเยอะเลย” ฉะนั้น ฉันจะต้องอยู่และใช้ชีวิตอย่างกล้าหาญต่อไป ฉันจะไม่มีทางยอมแพ้พวกนั้นอย่างเด็ดขาด
อนิจจา เมื่อความเศร้ากลับคืนมาใหม่ ความกล้าหาญที่มีอยู่ก็หายไป เหลือแต่เพียงความกลัวที่จะต้องเผชิญกับความจริงที่เจ็บปวด ฉะนั้น ฉันกระโดดตึกตายจะดีกว่า
แต่…แต่ไม่ใช่ที่นี่ ไม่ใช่ที่ตึก 15 นี้ แน่นอน จะตายทั้งทีต้องทิ้งชื่อไว้ซิ เหมือนเขาสามมุข ที่ชลบุรี แต่ก่อนภูเขาลูกนั้นไม่มีชื่อ นางสาวสามมุขไปกระโดดหน้าผาเพราะผิดหวังเรื่องความรัก นายแสนซึ่งเป็นคนรักกระโดดหน้าผาตามไปด้วยและตายทั้งคู่ “ตำนานรัก”
เสทือนขวัญในอดีตที่คนปัจจุบันลืมไปหมดแล้ว ภูเขาที่ น.ส. สามมุข กระโดดลงไป จึงมีชื่อว่า “เขาสามมุข” มีศาลเจ้าแม่สามมุขด้วยนะ ส่วนนายแสนมีหาดทรายชื่อ “หาดบางแสน” ฉะนั้นการตายของฉันก็น่าจะเป็นที่ไหนสักแห่ง ชื่อของฉันจะได้ปรากฏ
ปล่องภูเขาไฟกระโดงไง นางแต้มนึกขึ้นได้ อาจมีศาจเจ้าแม่สาลินี ศรีแสบ ให้คนได้กราบไหว้ หรือปากปล่องภูเขาไฟ อาจมีชื่อว่า “ปากปล่องนางแต้ม” ฟังดูดีออก
ไป ไป ไป นางแต้มใช้กระเป๋าถือใส่สร้อยไข่มุกและเครื่องเพชรไล่ยุงที่บินมาตอม ไปให้พ้น แกนี่ ฉันเกลียดแก กัดเจ็บเสียด้วย
ดึกแล้วนะ แม่คงจะรอฉันกลับบ้าน แม่คงโทรมาตามฉันแล้วละ แต่ฉันปิดมือถือ แม่เลยติดต่อฉันไม่ได้ แม่คงเป็นห่วงฉันน่าดูเลย ส่วนแจ๊ดแจ๋ น้องฉัน มันคงไม่ห่วงฉันหรอก มันเกลียดฉันจะแย่อยู่แล้ว เพราะฉันไม่ยอมให้มันเป็นอธิการบดีเสียที
นางเหลือบดูนาฬิกาเรือนงามที่ข้อมือ เกือบ 4 ทุ่มแล้ว นางยกข้อมือที่ผูกนาฬิกาขึ้นมาจูบ เรือนนี้แพงนะนี่ ดูซิ เพชรล้อมรอบหน้าปัดเลย สวยมาก นางแต้มเหม่อลอยไปกับความมืด นั่งสัปหงก และม่อยหลับไป น้ำลายยืดอยู่ตรงนั้นนั่นเอง
….