วันอาทิตย์ทที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2566

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (เสียงก้องกังวาน vs เสียงตวาดแหว)

29

มีนา จัน บอกคม หักศอก “ไม่ว่าแกจะโดนคดีอะไร จะถูกจับตามหมายจับ ถูกแจ้งความร้องทุกข์ต่อตำรวจ ด้วยข้อหาต่างๆ หรือโดนฟ้องศาลในข้อหาหมิ่นประมาท ความยุ่งยากก็จะตามแกมาเรื่อยๆเหมือนเงาตามตัวจนกว่าจะจบ แต่คราวนี้แกอาจจะเหนื่อยหน่อย เพราะอายุมาก และต้องเดินทางไปศาลไกล แต่แกไม่มีทางเลือก มีทางเดียวคือต้องแก้ข้อกล่าวหาให้พ้นไปให้ได้อ ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าจะอย่างไร” ใช่เลย เพื่อน มีนา จัน วันนี้ก็เพิ่งกลับมาจากเมืองปราสาทหิน ไปปรึกษาเพื่อนซึ่งเป็นลูกศิษย์สมัยสอนอยู่มัธยม ซึ่งเป็นทนายความ เพื่อหาทางแก้ไขคดีความ ซึ่งฉันเข้าไปในโหมดเรื่องเครียด

จากนั้นฉันก็เปลี่ยนโหมดใหม่ ไปสู่เรื่องที่รื่นเริงบรรเทิงใจ คือการได้พบกับกลุ่มจำเลย 2-3 คนที่ถูกฟ้องหมิ่นประมาทในคดี 7 คนและคดี 9 คน ซึ่งตอนนี้ฉันถูกผลักลงไปอยู่ในเรือลำเดียวกับพวกเขาแล้ว และเมื่อพบกันหลังจากไม่ได้พบกันนาน ฉันรู้สึกได้ทันทีว่า ทุกคนมีสีหน้าเปลี่ยนไป จากสีหน้าและแววตาที่เคยวิตกกังวล เรื่องคดีความ เปลี่ยนมาเป็นสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสมีความสุข แววตาเป็นประกายสดใส ฉายแสงของความปลื้มปิติ เสียงที่ก้องกังวานชัดถ้อยชัดคำคลุกเคล้ากับรอยยิ้ม อย่างเป็นสุข เพราะทุกคดีที่ถูกฟ้องกำลังจะถึงเส้นชัยแล้ว และที่สำคัญมาก คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ในคดี 9 คน ที่พิพากษาเมื่อ 2-3 วันก่อนหน้านี้ ระบุอย่างชัดเจนว่า “จำเลยย่อมได้รับการคุ้มครองและไม่เป็นเหตุในการดำเนินการทางวินัย” ครับ นี่คือที่มาของความสุขสดใสโปร่งโล่ง เพราะชีวิตการรับราชการนั้น การถูกตั้งคณะกรรมการสอบสวนวินัย ถือเป็นฝันร้ายของทั้งตัวเองและครอบครัวจริงๆ ใครไม่โดนไม่รู้” ส่วนคดีของงฉันซึ่งไม่รู้ว่าเป็นฝันร้ายหรือฝันดี เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น”

กำลังจะเขียนต่อ ก็มีเสียงแทรกมาว่า “เพิ่งรู้ว่าเหล่าบรรดาเจ้าหน้าที่ทำงานล่วงเวลา และงานที่ถูกใส่ชื่อเป็นกรรมการด้วยจิตอาสา เอาเปรียบกันเกิ้น” ….”ผิดที่เกินอภัยได้ค่ะ ไม่รู้ว่าเขาตกรอบการประกวดหลานย่าโมรึเปล่า เพราะว่าคนที่เขากระทำเรื่องเลวทรามด้วยล้วนแต่เป็นหลานย่าโมทั้งนั้น”

ส่วนเพื่อน fc ท่านหนึ่งบอกว่า “ถ้าผู้ที่ทำหน้าที่เป็นผู้บริหารมีธรรมาภิบาลและใช้หลักคุณธรรมในการบริหาร คงไม่เกิดเรื่องที่น่าอดสูเหมือนเรื่องราวในนวนิยาย “จิปาถะ” แน่นอน…รอติดตามด้วยใจจดจ่อว่าจะจบเแบบไหน 1) ธรรมะย่อมขนะอธรรม 2) เงินซื้อได้ทุกอย่าง สามารถซื้อสิ่งผิดให้เป็นถูก เปลี่ยนคนให้เป็นเปรตได้ ฯลฯ

“จิปาถะ เรื่องสั้นวันนี้ ไม่น่าจะนำไปฟ้องร้องได้”

….